Taşrada, film programla­rının değişmesi, İstanbul sine­malarına oranla her zaman daha hızlı olmuştur. İstan­bul'da bir ya da iki ay afişte kalan bir filmin ömrü, Anado­lu'da en fazla bir haftadır. Bunun nedeni de Anado­lu'daki kent ve kasabalarda nüfusun az, seyirci sayısının da belirli olmasıdır. Film programlarının Anadolu’da haftada bir ya da iki kez deği­şiyor olması, kiraya veren ve kiralayan arasındaki kazancı daha da artırdığından, her iki tarafı memnun etmiş, sonuçta Anadolu-İstanbul hattında yaşanan film ticareti hızlan­mıştır.

1926 yılında sadece Lale Film'in haftada ikişer film gönderdiği illere baktığımız­da; Ankara'da 'Cumhuriyet' ve 'Türk Ocağı' sinemaları, Adana ve Samsun'da yine 'Türk Ocağı' sinemaları, Gire­sun, Muğla, Kula, Manisa, Salihli, Balıkesir ve Bursa si­nemaları görülür. Verilen bu örnek, sadece Lale Film'in da­ğıtım alanına giren iller ve si­nemaları göstermekte.

Buna diğer yerli ve yabancı dağıtım şirketlerini de eklediğimizde, taşradaki sinema faaliyetleri­nin, dönemin şartları içerisin­de, ne kadar yoğun olduğu Taşra pazarının bir hayli canlı ve kazançlı olması kısa sürede dağıtım şirketlerini karşı karşıya getirmiş ve ciddi bir rekabet ortamının oluşma­sını sağlamıştır. Dönemin Os­manlıca sinema dergilerine baktığımızda, "En ucuz filmi Lale Film'den alabilirsiniz" gibi ilanlara rastlamanız, bu durumun en açık göstergesi­dir. İstanbul'daki dağıtım şir­ketleri arasında yaşanılan re­kabete Suriye ve Yunanistan üzerinden yurda kaçak olarak film sokan diğer sinema tacir­lerinin de katılmasıyla var olan rekabet daha da artar.