Güzide Sabrı, Aka Gün­düz, Esat Mahmut Karakurt, Raif Necdet, Safveti Ziya, Se­lami İzzet, Selamı Münir, Fe­ridun Hikmet Es, Muazzez Tahsin Berkand, Halide Nus­ret Zorlutuna, Mükerrem Ka­mil Su, Peride Celal, Fakihe Odman, Cahit Uçuk, Kerime Nadir, Mebrure Koray, Şükûfe Nihal gibi yazarların öne çıktığı ilk dönem aşk roman­larında, zaman zaman oku­muş genç kızların özgür dav­ranışlarından doğan rahatsız­lıkların ve ahlaki sorunların işlendiği de görülmüştür.

Ama ağırlık, Muazzez Tahsin Berkand'ın Halide Edib'ten dev­raldığı 'olumlu aydın genç kız' tipinde, 'çağdaş' Türk kadını­nın toplumsal yapıda yerini almasındaki kararlılığın sergi­lenmesindedir. Bu yeni kadın imgesi, Cumhuriyet'in aydın kadını­nın örnek bir temsili; döne­min kadın dergilerinde tanım­lanan "Cumhuriyet kadını fikri mücadelelere, edebiyat hareketlerine, spora ve aynı zamanda ev kadınlığına, an­neliğe ve zevceliğe merbut, mükemmel kadındır" fikriya­tının romanda vücut bulmuş halidir.

Halide Edib'in 'Tatarcık' (1939) romanı bu alanda iyi bir örnektir. Suat Derviş'in o yıllardaki değerlendirmesiyle; Tatarcık, "müellifin iddia etti­ği gibi kendi neslinden her­hangi bir Türk kızının ayrı ay­rı ve biraz da aykırı cepheleri­ni nefsinde toplamış olan genç bir mahluk değildir. O, müel­lifin genç Türk kızlarına, hat­ta genç Türk erkeklerine ör­nek olarak vermek istediği bir numunedir".