Osmanlılar 30 Ekim 1912 günü, dört Balkan ülkesinin yani Bulgaristan, Sırbistan, Karadağ ve Yunanistan'ın se­ferberlik ilan ettiklerini öğren­dikleri sırada, İtalya ile harp halindeydiler. Derhal barış imzalamaya çalıştılar ve 15 Ekim günü Ouchy Antlaşma­sı'nın ardından tüm enerjileri­ni Balkanlar'a yönelttiler. Ama geç kalmışlardı. 1 Ekim günü başlattıkları seferberlik bu tarihte yüzde 50 oranında bile tamamlanamamıştı. Os­manlıların zayıf durumunu se­zen Balkan devletleri tek tek bir başarı kazanamayacakları­nı bildikleri için anlaşmışlar ve hazırlıklarını bitirmişlerdi.

Savaş kaçınılmazdı. Hatta sabırsız Karadağlılar savaş ilanını beklemeden sınır ihlal­lerine başlamışlardı. Ama ha­zırlıklar için tek bir saate dahi ihtiyacı olan Osmanlı devleti, 16 Ekim günü savaşı resmen ilan eden taraf oldu. 18 Ekim günü savaş başla­dı. Başkomutan Vekili Nâzım Paşa'nın kolordu komutanla­rını hücuma zorlayan telgraf­ları, yığınağını tamamlayamamış Osmanlı ordularının sa­vunma düzenini bozmaktan başka bir işe yaramadı.

Tepeden tırnağa hazır olan Bulgarlar önce 22-23 Ekim'de Kırklareli, sonra da 29-30 Ekim'de Lüleburgaz-Pi­narhisar meydan muharebele­rinde zafer kazanarak Edir­ne'yi kuşattılar. Düzensiz şekilde ve ağır­lıklarını bırakarak geri çekilen Osmanlı birlikleri ancak Geli­bolu ve Çatalca'daki tarihi istihkâmlarda tutunarak bir cephe oluşturabildi.