Milli Mücadele'den düzenli orduya geçme aşamasındaki günlerde, büyük başarılar kaza nan yerel güçler de sık sık demir yolunu kullanıyorlardı. Ancak bu durum bazen karışıklıklara da neden oluyordu. Kuvvayı Milliyeci efelerin sevk ettiği eşyadan veya trenlerdeki seyahatlerinden ücret alamıyordu. Böy le bir ücret istenilmesi halinde de, ellerindeki silahın namlusu nu göstermekte yetiniyorlardı. Seyir halinde olan trenler efelerin elinde bir oyuncak durumun daydı. Bu tren yolcuları, bazen havaya silah atmak suretiyle tre ni istedikleri yerde durduruyor ve aynı sinyali kullanarak tekrar hareket ettiriyorlardı. Bu çeteler den en büyük zararı ise, tercihle rini Milli Güçler yönünde kullanan demiryolu çalışanı azınlıklar görüyordu. Birçok bölgede yerel çeteler, işgallerle ilgili tepkileri ni; bu kişileri hırpalayarak ve evlerini işgal ederek gösteriyor lardı. 

Lokomo tiflerin işlemesi için odun bulun muyordu. Artık yakılacak tra vers de kalmamıştı. Ormandan yeni kesilip verilen yaş odunlar da hem azdı, hem de ihtiyaca ce­vap vermiyordu. İnönü savaşı öncesinde, personel büyük bir fedakârlıkla maaş ve istihkakla rını almamak ve bağış yapmak suretiyle bu sıkıntıyı önledi.

Zaman zaman Yunan süvarileriyle çatışmalara da gir diler. 1922 baharında, Makinist Mehmet Ali Bey yönetimindeki bir tren, Çivril'e malzeme götü rüyordu. Tren Çivril İstasyo nu'na yaklaştığında, iki Yunanlı süvari, hat kenarına gelerek, makiniste teslim olmasını ihtar etti. Makinist bu ani baskın karşısın da serinkanlılığını muhafaza ederek makine düdüğünü çaldı ve katara geriye doğru yol verdi. Atların düdük sesinden ürküp şahlanmasıyla katarın kaçırıl mak istendiğini anlayan süvari ler makineye ateş açtılar. İstas yon şefi Fadıl Bey (Ayanoğlu) bu sırada yaralandı. Ancak maki nist, treni kurtarmayı başardı.