Aslında, Ebced, birçok alanda kul­lanılır ve Arap harflerinin belirli şe­kilde yanyana getirilmesinden ortaya çıkan bir kelimeler silsilesidir. Her harfin belli bir sayı değeri vardır ve bu değerler, bazen sayı, bazen de harf halinde matematik işlemlerin­den muskaya, büyücülükten müziğe kadar her alanda işe yarar.

Ebced'in notaya uyarlanması, her harfin belli bir sesin karşılığı olması şeklindedir. Harflerin altına yazılan sayılar da usul ve ritmleri gösterir. 800'lü yıllardan yüzyılımızın başına kadar geçen sürede kullanılan nota sistemlerinde temel, her zaman için Ebced'in bu değişmez kuralıdır.

İslam müziğinin ilk dönem nazari­yatçılarınca kaleme alınan kitaplar yüzlerce nota içerirler. Ancak bunlar, kitapların ait olduğu dönemlerde ça­lınan eserler değil, nazari konularla ilgili örneklerdir... Bir parçanın me­lodisiyle, ritmiyle ve sözüyle başın­dan sonuna kadar yazılması için 13. yüzyılı, Şirazlı Kutbüddin'in (1236-1311) "Durretu'ut-Tâc"mı beklemek gerekecektir.

Ebced notası, sonraki yıllarda, İs­lam müziğinin Urmiyeli Safiyuddin (1230'lar-1294), Maragalı Abdülka­dir (1350'ler-1435), Lâdikli Abdül­hamid (l6.yy) gibi en ünlü isimleri­nin kitaplarında yer alacak ve Os­manlı müzisyenleri, 17. yüzyıldan sonra artık kendi notalarını kendileri icat etmeye başlayacaklardır.