Cemil Demirsipahi ise "Türk Halk Oyunları" adlı eserinde sözcüğün kaynağının bilinmediğini söyleyerek Dr. Tahir Kutsi'nin düşüncelerine katılmaktadır. Ayrıca Arapların da bu sözcüğe sahiplendiklerini belirtir. Yazara göre Araplar, Mısır'da oluşturulan askeri fırkalardan bazılarının Bursa yöresindeki Türklerden oluştuğuna; bu askerlere toplu davranışlarında atak olmaları nedeniyle "Civa gibi" anlamında "Zeybeki" dendiğine ve bu sözcüğün zamanla Zeybek şekliğini aldığına inandığıklarını belirtmektedir. İsmail Özboyacı, Zeybek sözcüğünün Türkçe'den Yunanca'ya geçmiş öz Türkçe bir sözcük olduğunu belirtmektedir.

Mahmut Ragıp Gazimihal'e göre, zeybek sözcüğü "salbak" ya da bunun diğer bir söylenişi olan "saypak" sözcüklerinden türemiştir.Bununla bağlantılı olarak kaynaklarda geçen "salmpakis" sözcüğünün aslında "salpak" ve dolayısıyla zeybek olduğunu savunur. Zeybek sözcüğünün Türkçe bir sözcük ve aynı zamanda Kırgızlar arasında da bir oyun adı olduğunu; ayrıca Doğu Türkistan ve Afganistan'ın Badahşan kentinde "Zeybek" adında birer köy bulunduğunu belirtir. Halil Oğultürk; Mahmut Ragıp Gazimihal'in düşüncelerini aktararak bu düşüncelere katıldığını, ayrıca Hüseyin Hilmi Bayındır'ın Zeybek sözcüğü üzerindeki incelemesini de aktararak "Zeybek" sözcüğünün Oğuz Türklerine ilişkin olduğunu belirtir.

Hüseyin Hilmi Bayındır ise, bu sözün anlayışlılık anlamına gelen "sağ" ve sağlam anlamına gelen "bek" sözlerinin birleşiminden oluştuğunu iddia eder. Hüseyin Hilmi Bayındır'a göre; Divanü lügat it - türk'de "Bekneğ" sözcüğündeki "Bek" hecesinin "Sağlam" anlamında olduğu yazılmaktadır. Yine Divanü lügat it – türk'de "Sağ" sözcüğü Oğuzca'da "Zeybeklik, anlayışlılık" anlamına gelmektedir. Divanü lügat it - türk'de "S" harfinin kimi zaman Türk dilinde "Z" okunduğu söylenmtekdir. Zeybek sözünde "Sağlam" anlamında bir "Bek" sözünün bulunması "Zeybek" adının birleşik ad olduğunu anlatmaktadır. "Bek" anlamı olan sağlam sözünü doğrulayarak bir ek ad olması şarttır. "Bek" sözü bir insan için kullanıldığına göre de ek sözü, insanın niteliğini iyi yönünde anlatan söz olması gerekmektedir. Yani "Bek" sözü ile ancak "anlayışlılık, akıllılık" anlatan "Zağ" sözü ile birleşik ad olabilir ve Zağ-Bek şeklini alır. Bunu Türk dilinin yapısı zorunlu kılmaktadır. "Başta gelen kalın anca yumuşak hece, sonda gelen ince ancak sert heceye uydurularak okunur" kuralına göre "Zağ" hecesi kendisinden sonra gelen sert, ince "Bek" hecesine uydurulara "Zeğ" olmuş "Bek"le birlikte "anlayışlı, akıllı, sağlam, anlayışlı adam anlamında" "Zeğbek" olarak Avrupa tarih kitaplarına geçmiş ve çağımıza değin Bozdağ, Dalgalı köylerinde yaşamıştır. Sonraları sözcüğün ortasındaki "Ğ" söylendiği gibi yazılma kuralına uyularak "Y"ye dönmüştür.