Sarı lacivertli kulüp, zamanla milli mücadelenin ve milliyetçi karşı çıkışın İstanbul şubesi halini almıştı. Sportif karşılaşmalara ara verme tasarrufuyla Harrington, başkentte artan milliyetçi havaya darbe vurmak istemişti. Ancak İstanbul'un Anadolu'ya desteği artarak sürüyordu. Üstelik de Sakarya Savaşı'yla birlikte bir millet "makûs talihini" yeneceğini dosta düşmana kanıtlamıştı. Gerileme sona ermiş, Türk orduları, düşman mevzilerine doğru saldırıya geçmişti.

General Harrington, Büyük Taarruz'dan 2 hafta önce, toplantı yasağını kaldırdı. Maçlar yeniden başladı. Fenerbahçe kaldığı yerden devam ediyordu. İlk maçta İngiliz Sporting Karması'nı net bir sonuçla (3-0) devirmeyi başardı. Cepheden gelen her yeni zafer İstanbulluların moralini yükseltirken Fenerbahçe'de aldığı galibiyetlerle halkın başını dik tutmasını sağlıyordu. Bundan iki yıl evvel en fazla iki bin kişinin izlediği Fenerbahçe artık 6-7 bin kişinin hıncahınç doldurduğu tribünlere oynuyordu. Bir zamanlar ürkek mahcup yapılan tezahüratlar, artık açık açık yüksek sesle hep bir ağızdan dile getiriliyordu... 'Yaşa Fenerbahçe...' Kadıköy'ün sarı lacivertlileri ara sıra maç kaybetseler de çoğunlukla kazanıyorlardı. İşgalcilerin gözde takımları Lightning, Golst Guards, Revenge, Essex ve bunların karmaları British Army, Fransız Deniz-Kara Kuvvetleri Karması, Fenerbahçe karşısında tutunamıyordu.

Cephede de işler tersine dönmüş, büyük taarruz ardından Türk Ordusu, İzmir'e girmiş, Mudanya ateşkes anlaşması imzalanmış, Türk heyeti İsmet Paşa başkanlığında Lozan'da görüşmelere başlamıştı. İstanbul, yeniden Türkler'in olacaktı. İngilizlerin en iyi on takımı 'Mütareke Kupası'nda karşı karşıya geldi. Şampiyon Granadiar Guards, 25 Mart 1923'de Taksim Stadı'nda Fenerbahçe'nin karşısına çıktı. Ancak İngilizler yine başaramadı. İlk gol Zeki Rıza Bey'den geldi. İşte dönemin "Spor Alemi" dergisinden maç sonu:

"Şimdiye kadar Türklerle çarpışan takımlardan en kuvvetlisi bu İngiliz şampiyonu da, kendilerine nazaran pek küçük oyuncular karşısında sıfıra karşı iki sayı ile mağlup oldu... Memnunlukla sahayı terk eden binlerce Türk, yaşa Fener... avazeleriyle bu güzel günü terk ediyorlardı."