II.Bayezid'in emriyle Türkçe bir tarih kaleme alan ve daha sonra bunu sürdürerek eseri ni, ilk 10 padişahın anlatıldığı 10 ciltlik bir tarih haline geti ren Şeyhülislam İbn Kemal'in çalışması, Osmanlı tarihçili ğinde bir dönüm noktasıdır. İbn Kemal'in tarihiyle, ilk dö nem Osmanlı tarihçiliği en önemli eserini vermiştir.

Yazar, daha önce yazılmış tarihlerde olduğu gibi, tarihi birbiriyle ilgisi olmayan bir olaylar dizisi olarak değil, bir birine bağlı bir hadiseler zinci ri olarak ele alır. İbn Kemal'in eseri, Osman Gazi'den Mohaç Seferi sonra sına kadar olan süreyi içerir. Her padişaha bir defter yani bir cilt ayrılmıştır. Ancak Ke mal Paşazade'nin 10 defter den oluşan eserinin tamamı bugün elde değildir.

Osmanlı İmparatorlu ğu'na ilişkin olarak 'resmi tarihçilik' de­nilince, akla vakanüvislik ge lir. Osmanlı resmi tarih yazı cılığı, vakanüvislik kurumu nun 13. Yüzyıl başlarında or taya çıkmasından itibaren, İmparatorluk sonuna kadar sürecek devamlı bir 'devlet hizmeti' haline gelir.

Ancak vakanüvislik, Fatih zamanında ortaya çıkıp Kanuni devrinden itibaren de vamlı bir memuriyet haline dönüşerek 17. Yüzyıl'ın baş larına kadar süren şehnameci liğin bir devamıdır. Bu iki kurumun amaçları ve ortaya koydukları eserler arasında önemli farklar bu lunsa da, şehnamecilik ve va kanüvislik, resmi tarih yazıcı lığının iki farklı dönemidir. Şehname yazıcılığı Fatih dev rinde başlamıştır. II. Bayezid döneminde res mi tarih yazıcılığı ilk ürünleri ni, Türkçe ve Farsça olarak, İdris-i Birlisi ve İbn Kemal'in eserleriyle vermiştir.