İlk yılbaşı balo­larından söz eder­ken, Yakup Kad­ri'yi 1929 Ankara'sında bı­rakmıştık. Yola devam edip 30'lu yıllara geçelim, İstan­bul'a gelelim. 2 Ocak 1931 tarihli Son Posta'nın sayfalarını karıştıralım: İstanbul'daki yıl­başı gecesinin bir tür istatisti­ğini çıkartıyor gazete: Mak­simbar'da bin kişi, Tokatlı­yan'da 500, Türkuaz'da 500, Tepebaşı'ndaki Gardenbar'da 500, Ambassador, Papağan ve Salon Ruj gibi lokallerde 100'er kişi, diğer küçük bar­larda 100 kişi; eder 3 bin, di­yor muhabir...

Demek 30'ların İstan­bul'unda yılbaşı eğlencelerine katılanların sayısı 3-5 bin imiş! Ama zaman hızla değişi­yordu... Yılbaşı baloları da, yapıldıkları mekana, katılan­ların sosyal seviyesine göre, kademe kademe sınıflandırıla­rak 'ilgi odağı' olmayı sürdü­rüyorlardı. Üstelik, gençler de bu işe merak sarmışlardı ve yalnız yılbaşı geceleri değil, her vesileyle balolara gidili­yordu.

Beysan Keyder'in 1944'te yayımlanan 'Se­venlerin Günahı' adlı romanında gençlerin bu ilgisi şöyle aktarılır:

 

 "Maksim salonları genç üniversitelile­rin doldurduğu bir neşe kaynağı idi. O gün orada Hu­kuk 'u bitirenlerin şerefine bir balo veriliyordu. Ferit, balonun kahramanı gibi idi. Caz durmadan çalıyordu. Tan­golar, fokslar, slovlar, valsler birbirini takip ediyordu."