Goltz, Alman nüfuzu için çalışmakla birlikte, kaçınıl­mazlığı herkes tarafından gö­rülen müstakbel Balkan Sava­şı için, şunları söylüyordu:

 

"Ülkeleri ve güç kaynakları daha dar ama toplu olan Bul­garlar ve Balkanlılar, başta kazanacaklar fakat bir süre sonra ülkeleri ve güç kaynak­ları dağınık ama geniş olan Türkler, toparlanıp üstün geleceklerdir. Bu nedenle Türk­ler önce savunmada kalmalı ve hasımlarını yıpratıp Ana­dolu'dan Avrupa'ya güç yığ­dıktan sonra taarruz etmeli­dirler."

Bu görüşler Balkan Savaş­ları öncesinde ve Birinci Bal­kan Savaşı'nda Genelkurmay Başkanı olan ve İttihatçıların Babıali baskınında öldürülen Nâzım Paşa'nın fikirleriyle ta­ban tabana zıt idi. Fransız subayı Grandmaison'un o sıralar pek moda olan taarruz hare­katı fikrini savunan Nâzım Paşa, Os­manlı Genelkurma­yı tarafından 'Plan 5' adı veri­len bir hücum planını değiştir­meyi aklının ucundan bile ge­çirmedi. Buna göre, sınırdaki birlikler derhal Bulgaristan'a girerek bu ülkenin seferberliğini rahatça yapmasını engel­leyecekti. Böylece düşmanın dengesi bozulacak ve zafer kı­sa sürede kazanılacaktı.

Nâzım Paşa cep­heye gidecek bazı subaylara, "Mera­sim elbiselerinizi ya­nınıza alın, iki ay sonra Sofya'ya gire­ceksiniz" diye nutuk atmıştı. Ancak unutulan birkaç şey vardı: Bulgarlar seferberlikle­rini çoktan tamamlamışlardı. Hücuma geçecek Osmanlı or­dusuna gelince, Balkan devletlerinin hazırlıklarını bildikleri halde, en tecrübeli askerlerden kurulu 100 tabur ya terhis edilmiş ya da Batı Anadolu (İtalyanlara karşı) ile Yemen'e (bitmeyen isyanlar nedeniyle) kaydırılmıştı.

Olaylar gelişmeye başlayıp da ilk kurşun atılıncaya ka­dar, Rumeli'de seferberlik mevcudunun sadece üçte biri toplanabilmiş olup, bunlar da asla ileri harekat yapabilecek durumda değillerdi. Nitekim yerlerinden biraz kıpırdayınca dağıldılar. Sofya bir yana, Bulgarları ancak Çatalca'da durdurabildiler.