Dünyanın, uzayda sürtünme ol­maksızın kendi etrafında dönerken, bu yolla bir hız yitirmesi sözkonusu değildir. Fakat Ay tarafından sabit tutularak 24 saat yeryüzünün okya­nus yataklarında sürüklenen su küt­lesi, doğal olarak belirli bir sürtünmeyi de ortaya çıkarır. Bu da, Dün­ya'nın dönüşünde hız kaybetmesine neden olur.

Dünya, bu evreden sonra, Ay'ın frenlemesi ile, sürekli bir "hız azal­ması" sürecine girmiştir. Çünkü, ar­tık Dünya'nın kendi etrafında dön­mesini arttıracak herhangi bir etki­leşim, ya da güç kalmamıştır. Büyük bir şans eseri olarak da, Dünya'daki su miktarının toplam kütle­ye oranı çok küçük (1/4.000.000) ve Ay'ın çekimi de çok zayıftır; bu nedenle frenleme çok yavaş gerçek­leşir. Örnek vermek gerekirse; ok­yanusların kalınlığı, Dünya'nın ça­pına oranlandığında, bir bilardo to­puna hohladığımız zaman oluşan buharlanmanın kalınlığından fazla değildir (1/6000 milimetre).

Gel-git'ten etkilenen kısım ise, okyanusların üstteki ince bir katma­nıdır. Dolayısıyla frenleme çok za­yıftır, ama sürekli izlenebilir. Bu frenleme, günümüzde, 24 saatlik bir günün 0.00164 saniye uzaması­na neden olmaktadır. Ama, bir yüz­yıllık süre içinde, bu küçük miktar­lar üst üste eklenerek hissedilir bir orana, jeolojik devirler içersinde de önemli miktarlara ulaşmıştır.