Samanyolu'ndaki en ilginç bebek gezegen sistemlerinden birinde su buharı tespit edildi.

Üstelik herhangi bir yerde de değil. James Webb Uzay Teleskobu, PDS 70 yıldızına tutunmaya devam eden geniş toz ve gaz diskinde, Dünya benzeri dünyaları oluşturması beklenen bölgede suyun moleküler imzasını tespit etti.

Bu, Dünya'nın nasıl oluştuğunu ve suyun nereden geldiğini anlamamıza yardımcı olabilir; ancak aynı zamanda daha geniş galakside potansiyel olarak yaşanabilir diğer dünyaların oluşumu hakkında kışkırtıcı bir ipucu.

Almanya'daki Max Planck Astronomi Enstitüsü'nden gökbilimci Giulia Perotti, "Başka disklerde de su gördük ama bu kadar yakında ve gezegenlerin oluşmakta olduğu bir sistemde değil" diyor.

"Webb'den önce bu tür bir ölçüm yapamazdık."

Su, bildiğimiz yaşam için gereklidir, ancak Dünya'nın suyunu nasıl elde ettiği tam olarak belli değildir.

Popüler teorilerden biri, suyun bebek gezegene çarpan su taşıyan asteroitler tarafından getirildiği yönünde, ancak son zamanlarda artan kanıtlar bunun tüm hikaye olmadığını gösteriyor.

Meteoritler ve Ay tozu üzerinde yapılan çalışmalar, Dünya doğarken suyun Güneş Sistemi'nde olduğunu ve gezegenimizin oluşumuna dahil edildiğini göstermektedir.

Karasal tipte bir dünyada suyun nereden geldiğini anlamak, galaksinin başka yerlerinde yaşanabilirliğin ortaya çıkma şansını değerlendirmek için önemlidir, bu nedenle gökbilimciler bunun nasıl gerçekleştiğini bulmaya heveslidir. Keşif aynı zamanda suyun çok erken bir dönemde mevcut olduğunu da gösteriyor.

Perotti, "Şimdi suyun kayalık gezegenlerin ilk bileşenlerinden biri olarak da hizmet edebileceğine ve doğumda mevcut olabileceğine dair kanıt bulmuş olabiliriz" diyor.

PDS 70, Dünya'dan yaklaşık 370 ışık yılı uzaklıkta, içinde ötegezegenlerin oluşmakta olduğu bir malzeme diskiyle çevrili bir yıldız ve bebek gezegen sistemidir.

Yaklaşık 5,4 milyon yaşında, yani bir protogezegen diski için nispeten yaşlı. Aslında, bilim insanları yıldızın yörüngesinde dönen iki gaz devi tespit ettiler, doğrudan görüntülerle, ay oluşturan bir disk ve eş yörüngeli bir toz bulutu gibi görünen şeylere ek olarak.

Sistem çok ilginç olduğu için, Perotti ve meslektaşları JWST'yi kullanarak diskin moleküler bileşimini bölgesel ölçeğe kadar belirleyip belirleyemeyeceklerini görmek için daha yakından baktılar.

Diskin kayalık gezegenlerin oluştuğu iç kısmının, güçlü morötesi ışınım ve yıldız rüzgârları nedeniyle nispeten kuru olacağı düşünülüyordu. Ancak JWST tarafından elde edilen spektrum, su buharı için mükemmel bir eşleşme ile ortaya çıktı.

Suyun nereden geldiği belli değil ama iki seçenek var. Bulunduğu yerde, yıldızın kendisiyle birlikte, su zengini bir bulutsudan oluşmuş olabilir; ya da diskin dış bölgelerinden birikmiş olabilir.

Araştırmacılar, ekibin iç diskte bulduğu bol miktarda tozun, onu yıldızdan koruyan bir kalkan görevi görmüş olabileceğini söylüyor.

Perotti, "Gerçek muhtemelen tüm bu seçeneklerin bir kombinasyonunda yatıyor" diyor. "Yine de bir mekanizmanın PDS 70 diskinin su rezervuarının sürdürülmesinde belirleyici bir rol oynaması muhtemeldir. Gelecekteki görev bunun hangisi olduğunu bulmak olacak."

 

Kaynak: https://www.sciencealert.com/