Bu saygınlı­ğın önemli bir nedeni, Carl Sagan'ın sinemaya da aktarılan romanı "Contact"tı. Bu romanda insanlar, uzaktaki bir yıldızın yörüngesindeki bir uygarlıkla ilişki kurmak için bir "solucan deliği"nin (wormhole) içinde yolculuk yapıyorlardı. Araş­tırmacılar, ilginç bir şekilde, bu yeni yıldızlararası yazılımın aynı zaman­da bir zaman makinesi olduğunu du­yurdular... Teoride, solucan delikle­rinin içindeki muazzam boşluk ça­bucak geçilebiliyordu. Burada sade­ce tek bir sorun vardı; herkes, insa­nın böyle bir yolculukta hayatta ka­labileceğine inanmıyordu. Kuantum teorisi, genelde boş olduğu düşünülen bir vakumun aslında boş olmadı­ğını varsayıyordu. Gerçekten de va­kum, bir var olup bir yok olan par­çacık çiftleriyle kaynıyor. Solucan delikleri de vakumdaki bu düzensiz değişiklikleri daha da genişleterek tehlikeli yüksek enerji seviyeleri oluşturabiliyor.

"A Brief History of Time"ın (Zamanın Kısa Tarihi) yazarı profe­sör Stepnen Hawking, vakum iniş çıkışlarının deliğe girmek isteyen herhangi bir uzay gemisini yakaca­ğına, hatta deliği bile yok edeceğine inanıyor. Hawking böylece, doğanın "Kronoloji Koruma Varsayımı"nı (Chronology Protection Conjecture, CPC) doğruladığını söylüyor. Za­manda yolculuk bu şekilde engelle­niyor ve dünya, tarihçiler için gü­venli bir mekan haline geliyor.

Hatta fizik, zamanda yol­culuğa sıcak bakıyor. Neyin olası, neyin imkansız olduğunun kanıtlan­ması ise, fizikçiler güçlü çekim alanlarındaki kuantum mekaniğini anlayana kadar imkansız görünü­yor. Ancak, kuantum çekimi teorisi hala fiziğin bilinmeyenleri arasında­ki yerini koruyor... Dikkate alınma­sı gereken bir başka sorun da, solu­can deliğinin boğazının, açıldıktan hemen sonra sıkışarak kapanma eğilimi göstermesi... Belki de doğa, "egzotik madde" denilen kendi ka­pı tamponunu koyuyor... Bu ilginç bir madde... Egzotik maddedeki baskı negatif; bir araba lastiğini bu madde ile doldurmaya kalkmak, pompaladıkça lastiğin daha inmesi anlamına geliyor...