Gamow'un uygun teklifi birtakım sorunlarla karşı karşıyaydı. Fizikçiler, ağır elementlerin oluşmasını sağlayan zincir içindeki bazı olumsuz etkenlere işaret ettiler. Onlara göre, evren soğumadan önce bu köprünün kurulması mümkün değildi. Ancak Hoyle, ele­mentleri yıldızlar içinde ısıt­manın bu sorunları ortadan kaldıracağını gösterdi. Çün­kü yıldızlar, yeterli sıcaklı­ğı milyarlarca yıl koruyor­lardı ve bu da gerekli nükleer tepkimelerin oluşmasına imkân tanıyordu.

Bu tepkimelerin karbon elementiyle doğrudan bağlantılı olduğunu buldu. Karbonun C-12 izotopunun rezonansı, sadece çok düzenli bir enerjide açığa çıkıyordu. Bu gerçekleşmezse, yıldızlar karbon ürete­mezdi. Teorinin kilit noktası da buydu: Karbon yoksa insan yaşamı da olamazdı

Keşfini gerçekleştirdiğinde C-12 rezonansına ilişkin henüz bir kanıt yoktu. Hoyle'a göre, bilim otoritele­rinin gözden kaçırdığı bir nokta var­dı. Çünkü yaşam belirtisinin var ol­duğu her alanda C-12'nin rezonansı gerçekleşiyordu. Bu fikri sağlamlaş­tırmak için, nükleer tepkimeler konu­sunda uzman William Fowler'a da­nıştı. Fowler, önceleri Hoyle'ın delir­diğini düşündü. Çünkü atomun yeni bir özelliğini, sadece yaşamın varlı­ğına bağlamak çok da akıllıca değil­di. Yoğun ısrarlar üstüne yapılan araştırma Hoyle'ı bir kez daha haklı çıkarmıştı: C-12'nin rezonansı, onun öngördüğü enerjide gerçekleşiyordu.