Avrupalıların 18. yüzyılda aşıyla tanışmasından çok uzun süre önce Hindistan, Çin, Senegal, Tunus, Cezayir, Türkiye ve İran'da biliniyordu. Aşıyla ilgili ilk İngilizce kitap, 1715 yılında Londra'da Cerrah Kennedy tarafından yayınlandı. Kennedy, bu kitabında, İstanbul'da Türklerin bu aşıyı nasıl yaptıklarını şöyle anlatıyordu:

"Önce bu hastalığa yeni yakalanmış birinden bir çiçek kabarcığı alıyorlar. Sonra alında, bacaklarda ya da bileklerde hacamat yoluyla bazı kesikler açıyorlar ve hastadan alınan çiçek kabarcığını buralardan birine yerleştiriyorlar. Üzerini sardıktan sonra 8 veya 10 gün bekliyorlar. Bu sürenin sonunda hastalığın doğal belirtileri ortaya çıkıyor. Ama hiçbir zaman normal bir çiçek hastalığı gibi şiddetli olmuyor. Benim orada olduğum dönemde, bu yöntemle 2 bin kişiye çiçek aşısı yapıldı ve bunlardan yalnızca ikisi hastalığın etkisinden kurtulamayarak öldü."

Kennedy, İstanbul'a gelmeden önce Dr. Janoin adlı Yunanlı bir doktorun da çiçek aşısı yaptığını gördüğünü yazmakta. Bu doktorun da aşıyı uygulayan ilk Avrupalı olduğu sanılıyor. Çiçek aşısını Türklerden öğrenen bir başka İngiliz de Dr. Charles Maitland'dır. 1717 yılının mart ayında, Beyoğlu'ndaki İngiliz Büyükelçiliği’nde, dönemin büyükelçisinin oğluna aşı yapmıştır.