Bu Hubble görüntülerinde Jüpiter, morötesi ve yakın kızılötesi ışıkta (ilk görüntü) ve görünür ışıkta (ikinci görüntü) görülmektedir.

Hubble’ın morötesi, görünür ve yakın kızılötesi dalga boylarında gözlem yapabilme kapasitesi, uzun süreli çalışmalarıyla birleşerek OPAL (Outer Planet Atmospheres Legacy) programının gerçekleşmesini sağlamıştır.

Hubble, 10 yılı aşkın bir süredir OPAL programına destek vererek, güneş sistemimizdeki gezegenlerin atmosferlerindeki değişimleri takip etmektedir. Jüpiter'in düzenli gözlemleri sayesinde bulut hareketleri izlenmiş, rüzgâr hızları, fırtınalar ve girdaplar ölçülmüştür.

Dünya’dan farklı olarak, Jüpiter’in eksen eğikliği yalnızca üç derecedir (Dünya’nın eğikliği 23,5 derece). Bu durum mevsimsel değişikliklerin yaşanmasını engelleyebilir gibi görünse de, gezegenin Güneş'e olan mesafesi 12 yıllık yörüngesi boyunca yaklaşık %5 oranında değişir. Bu nedenle OPAL, atmosferdeki mevsimsel etkileri dikkatle incelemektedir.

Görüntü açıklaması:

İki görüntü, Hubble'ın Geniş Alan Kamerası 3 bilim aracındaki spektral filtrelerin sağladığı zengin bilgiyi gözler önüne seriyor. İlk görüntüde, Jüpiter'in Hubble görüntüsü insan gözünün gördüğü renklere benzer dalga boylarında üç filtre kullanılarak oluşturulmuştur: F395N mavi, F502N yeşil, F658N kırmızı. İkinci görüntüde, dalga boyu sınırları görünür aralığın ötesine, morötesi ve kızılötesi rejimlere uzanacak şekilde genişletilmiştir: F343N mavi, F467M yeşil, FQ889N kırmızıdır. İnsanlar bu genişletilmiş dalga boylarını algılayamazlar. Sonuç, UV emici yüksek pusları turuncu (kutuplar üzerinde ve Büyük Kırmızı Leke dahil üç büyük fırtınada) ve yeni oluşmuş buzu beyaz (ekvatorun hemen kuzeyindeki kompakt fırtına bulutları) olarak gösteren canlı bir disktir. Bu filtreler (ve burada gösterilmeyen diğerleri) gökbilimcilerin bulut kalınlığı, yükseklik ve kimyasal yapıdaki farklılıkları incelemesine olanak tanır.

Görüntü kredisi: NASA, ESA, Amy Simon (NASA-GSFC), Michael H. Wong (UC Berkeley); Görüntü İşleme: Joseph DePasquale (STScI)