Satürn'ün küçük, buzlu uydusu Mimas, yüzeyindeki izlerle geçmişini gözler önüne seriyor. Çapı yalnızca 397 kilometre olan bu uydu, güneş sistemimizin çalkantılı ilk dönemlerinden kalma çok sayıda çarpma krateriyle dolu.

Mimas’ın en dikkat çekici özelliği, 1789'da keşfini yapan İngiliz astronomun ismini taşıyan devasa Herschel krateridir (bu görselde gösterilmemiştir). Bu büyük çarpma sonucu oluşan şok dalgalarının, Mimas'ın ters yüzünde chasmata adı verilen yarıkların oluşumuna yol açmış olabileceği düşünülmektedir.

Mimas’ın yüzeyi şaşırtıcı derecede donmuş bir halde görünmektedir. Satürn’e oldukça yakın olan bu uydu, aynı gezegenin diğer buzlu uydularından biri olan Enceladus’tan daha geniş bir yörüngeye sahiptir; bu nedenle Enceladus’tan daha fazla gelgit ısınması yaşaması beklenir. Ancak Enceladus’ta içsel ısınmaya işaret eden su gayzerleri bulunurken, Mimas yoğun kraterlerle kaplı yüzeyiyle donmuş bir geçmişi korur.

Bu tezat, “Mimas Testi” adı verilen bir sorunu ortaya çıkarmıştır: Enceladus’un kısmen erimiş iç yapısını açıklayan her teori, Mimas’ın tamamen donmuş kalmış yüzeyini de açıklamalıdır.

Resim açıklaması:

Ağır kraterli bir yüzeye sahip küçük bir uydu olan Mimas, Satürn'ün atmosferinin puslu kenarına karşı keskin bir şekilde odaklanmış durumda. Mimas'ın yarısı görülebilirken, sağ tarafı gölgede kalıyor. Görüntü siyah beyazdır.

 

Kredi: NASA/JPL-Caltech/Uzay Bilimleri Enstitüsü