İlk canlıların sudan çıkmalarını iz­leyen 30 milyon yıl içinde, organlar, evrimin zorunlulukları çerçevesinde biçimlendiği ve 5 parmak oluşumu­nun da bu süreç içinde sabitlendiği konusunda hemen hemen bütün bilimadamları anlaşıyorlar. Tartışma ise 5 parmaklılığımız değişmez (sabit) mi yoksa genel bir kural mı olduğu nok­tasında yoğunlaşıyor. Paleontologlar. Darwinci düşünceye daha yakın bir tavrı benimsiyorlar. Onlara göre, hayvanlar dünyasındaki çeşitliliği gözönüne alırsak, 5 parmaklılık sabitleşmiş, değişmez bir olay değil, sadece bir kural... Örneğin sinek ba­lıkları, balinalar ve boa yılanları dört ayaklı canlılar... Yani temel özellik­leri, her birinde 5 parmak bulunan 4 ayağa sahip olmaları...

 

5 parmağa sahiptiler ama bazı türler­de bu sayı evrimin zorlaması sonucu giderek azaldı

Ancak bu, teoride geçerli olan bir kural... Çünkü balina, boa yılanı ya da sinek balıkları fizyolojik olarak bugün bu tanıma uymuyorlar, Aynı şekilde kuşlar bugün 3 parmağa sahipler... Embriyon gelişmelerinin bel­li bir noktasında 1. ve 5. parmaklarını yitirdiler. Yine, başlangıçta dört ayaklı olan yılanlar da evrimleri sıra­sında ayaklarını tümden yitirmişler. Kısacası dört ayaklılarda 5 parmağın varlığı sabit değil... Sadece bir ku­ral... Ama evrimlerinin başlangıcın­da dört ayaklılar, büyük bir olasılıkla 5 parmağa sahiptiler ama bazı türler­de bu sayı evrimin zorlaması sonucu giderek azaldı. Bunun en mükemmel örneği, dört ayaklı, tek parmaklı bir hayvan olan at... Oysa 60 milyon yıl önce, atın atası sayılan "Eohippus"un boyu sadece 35 santimdi ve ön ayaklarında 4. arka ayaklarında 3 parmağı vardı.

Daha sonra boyu 10 santim uzadı "Mesohippus" adını aldı. "Mesohippus "un hem Ön hem arka ayaklarında bu kez sadece 3 parmak bulunuyordu, ama bunlardan bir tanesi diğerlerine oranla daha gelişmişti. Bugünkü at türü olan "Equus"dan bir önceki aşamada görülen "Pliohippus" örneğinde ise, par­maklar arasındaki bu farklılaşma iyice su üstüne çıktı. Ortadaki parmak iyice büyüyüp gelişirken, yan par­maklar giderek küçülmüş ve geriye doğru kaymıştı. Çağdaş at türü olan "Equus"da ise artık nal çakılan tek bir parmak var... Şimdi, bilimadamları şu bilmeceyi çözmekle uğraşıyorlar? Atın dörtnala gitme isteği mi parmaklarının oluşumunu etkiledi; yoksa parmak­ların bu evrimi mi, ata dörtnala koş­ma yeteneği sağladı? Bu bilmece hala çözmüş değil….

Son ortaya çıkan or­ganlar, ilk yok olup giden or­ganlar oluyor... Ya baş parmak yok olacak ya da 6. parmak yolda.

Bütün bu karışıklığa rağmen elimizin evrimi konusunda bazı öngörüşler ileri sürülebiliyor Çünkü, embriyolojide temel ve değişmeyen bir kural sözkonusu; Son ortaya çıkan or­ganlar, ilk yok olup giden or­ganlar oluyor... Bu bağlamda eğer evrimin bir ileri aşaması parmak yitireceksek, bu en son ortaya çıkan başparmağımız olacak. Oysa başparmak, fonksiyonel açıdan yeri doldurulmayacak bir öneme sa­hip... Öte yandan, bilimadamları bir 6. parmakla donatılmamızın da mümkün olduğunu söylüyorlar. Çünkü, parmaklar elin o bölgesinde­ki kıkırdağımsı bir yaydan çıkarak oluşuyorlar. Bu yayın genişliği par­makların sayısını belirliyor. Bilima­damları genlerimizin şu anki evrimi­ni dikkate aldıklarında, bu kıkırda­ğımsı yayın büyümekle olduğunu ve birkaç milyon yıl sonra bir 6. parma­ğı doğuracağını vurguluyorlar. Ünlü matematikçi Georges Ifrah'a göre, 6. parmağın milyonlarca yıl sonra gerçekleşmesi kesinlikle bir şanssızlık... Çünkü, eğer bugün bir elimizde 6 parmak olsaydı toplam 12 parmağı­mız olacaktı. Bu durumda, 2'ye, 3'e. 4'e ve 6'ya bölünebilen parmaklarımızla çok daha etkili hesaplar yapabilecektik. Oysa bugünkü ondalık parmak sistemimiz sadece 2'e ve 5'e bölmeleri müm­kün kılıyor.