Venüs, ışığını doğrudan Güneş'ten alıyor. Venüs ışığının tayfında yüzde 90 oranlarında CO2 (karbondioksit) gazı gözleniyor. Eğer Venüs'ün atmosferi olmasaydı, elde edilen tayf, Güneş'in tayfının tıpkısı olacaktı. Bunun anlamı çok açık; Venüs'ten yansıyarak gelen Güneş ışığı, Venüs atmosferinde bulunan CO2 gazı tarafından soğuruluyor. Venüs tayfında soğurma bantları gözleniyor. Aksi durumda Venüs'e inmemiz gerekecekti. Oysa şimdi buna gerek yok. Aynı sonuç uydularla yapılan araştırmalarla da onaylanıyor.

Bütün yıldızların tayfında çok kuvvetli "Groller" çizgileri görünüyor. Bu bütün evrende ve galaksilerde hep aynıdır.  Bu da evrendeki en bol elementin hidrojen olduğunu kanıtlıyor. Çünkü, her tarafta en belirgin çizgiler hidrojen çizgileridir. Hidrojenden sonra gelen element ise helyumdur. Helyumdan daha ağır elementlerin toplam kütlesi, yıldız kütlesinin yüzde 3'ünden fazla değildir. Yıldız tayflarında bu kimyasal bileşikleri görüyoruz.

Genç yıldızlar denildiğinde ağır elementlerden oluşmuş yıldızlar anlaşılıyor. Daha doğrusu bunlar, hidrojen ve helyum dışındaki bütün elementler... Genç yıldızlarda ağır elementlerin oranı daha yüksek; yaşlı yıldızlarda ise ağır elementlerin oranı daha düşük. Buradan da evrendeki kimyasal evrimin kanıtını buluyoruz. Çünkü, evrenin başlangıçta uzayda hidrojen ve helyum gibi hafif elementler boldu. Sonra yavaş yavaş yıldızların içinde nükleer reaksiyonlar sonunda, bu hafif elementler evrimleşerek ağır elementlere dönüştü.

Bunlar da giderek bir biçimde yıldızın yüzeyine taşındılar. Ağır elementleri içeren ilk nesil yıldızlar, yaşlandıklarında kimisi "süpernova" biçiminde patladı. Kimisi de yıldız rüzgarlarıyla yıldızlararası orta­ı yavaş yavaş ağır elementler bakımından zenginleştirdi. Böylece daha sonraki yeni nesil yıldızlar oluşurken, ağır elementlerin çokça bulunduğu bir ortamda doğdular. Bunun sonucunda, kimyasal oluşum açısından her yeni yıldız, ağır elementler yönünden daha zengin bir yapıyı ulaştı. Bütün bu bilgiler hep tayf analizi çalışmalarından elde ediliyor.