Dev kuşların uçabilmek için bul­dukları çözüm ise, mümkün oldu­ğunca zayıflamak... Nitekim, dev kuşların kemiklerinin pek gelişme­miş olması, kemiklerinin içinde hava bulunması, bu kilo azaltma çabasının bir ürünü... Bu kuşların bir ikinci çö­züm yolu ise, kanatlarını mümkün olduğunca geliştirmek... Örneğin, 900 gram ağırlığa sahip bir kutan ku­şunun kanatlarının açıldığında uzun­luğu 2 metreyi buluyor. Aynı zayıf kalma çabasına tarih öncesinin dev kuşlarında da rastlıyoruz; "Quetzal-coatlus" adı verilen dev uçan sürün­genin boyu 15 metreyi rahatlıkla ge­çiyordu, ama ağırlığı 20 kiloyu zor buluyordu...

Dev cüsseli hayvanlar, bazı gene­tik zorunluluklar nedeniyle de yok olma tehlikesiyle karşı karşıyalar... Bir hayvan ne kadar cüsseli olursa, yetişkin yaşa ulaşması o kadar geci­kiyor. Bunun sonucu, üreme çağı ge­cikiyor ve doğurma oranı düşüyor. Nitekim, tüm hayvanlar aleminde dev cüsseliler, küçük hayvanlara oranla çok daha yavaş ürüyorlar. Bir dişi fil, küçük bir fil yavrusunu dün­yaya getirmek için tam 10 yıl bekle­mek zorunda kalıyor. Aynı süre için de bir fare ise binlerce fare dünyaya getiriyor.

Yaşam savaşında dev cüsseli hay­vanların beslenme sorunları da önem­li problemler yaratıyor. Bu hayvan­lar, besin maddesi bulabilmek için çok geniş alanlara gerek duyuyorlar. Bir filin gerekli besini bulup varlığını sürdürebilmesi için teorik olarak en az 2 kilometrekarelik bir alan gereki­yor. Oysa, aynı alan binden fazla fare için yetip artıyor bile...