Bu tip rüzgarlara Atlantik Ok­yanusu'nda "kasırga", Pasifik Ok­yanusu'nun batısında ise "tayfun" adını veriyorlar. Adlandırılış bi­çimleri farklı olsa da tüm kasır­galar tropikal sulardan doğuyor­lar. Bu bölgelerdeki suların sı­caklığı genellikle 26 derece civa­rında dolaşıyor. Buradaki nemli ve sıcak hava zamanla buharla­şıp atmosferin daha üst tabaka­larına çıkıyor. Ne var ki, yüksel­dikçe soğuyan bu nemli ve sıcak hava, atmosferin belli bir nokta­sında, geniş bir alana yayılan "kümülüs" ya da "kümülonimbus" türü kalın bulut tabakaları oluştu­ruyor.

İşte tam bu noktada "Cori­olis Etkisi" ortaya çıkıyor. Kuzey yarımküredeki rüzgarlar, bu et­kiyle Dünya'nın hareketine bağlı olarak, bir saatin akrep ve yelko­vanının hareketinin ters yönünde hareket etmeye başlıyorlar. Böy­lece bulutlar, bir alçak basınç merkezinin çevresinde dönüyor­lar. Bu alçak basınç merkezinin tam ortasındaki deliğe meteoroloji uzmanları "kasırga gözü" adını ve­riyor. Buradaki yoğunluk en üst dü­zeye vardığında, su buharı sıvı ha­line dönüşüyor ve çok şiddetli bir yağmur yağmaya başlıyor. Bu yağ­mur bulut kütlesindeki ısıyı özgür bırakıyor ve böylece havadaki dü­zensizlik daha da artıyor. Sonunda kasırga harekete geçiyor.

Kasırga sırasında rüzgarın orta­lama hızı saatte 100-105 kilometre arasında değişiyor. Ama kasırga­larda ender olarak hızı saatte 350 kilometreyi bulan rüzgarlara da rastlanıyor. Ancak, asıl önemlisi, kasırgaların çapının ulaştığı boyut­lar... Kasırganın etkinlik alanının çapı 500 ile 1.000 kilometre arasın­da değişiyor. Ortalama olarak 10 gün sürüyorlar ve bu dönem için­de binlerce kilometrelik bir alan içinde gidip gelebiliyorlar. Kasır­galar tropikal sıcak suların üstün­de oluştuklarından kara ile karşı­laştıklarında etkinliklerini yitirmeye başlıyorlar. Çünkü, oluşumları için gerekli olan denizlerin sıcak ve nemli havasından yoksun kalı­yorlar.