Spektroskopinin bir bilim ola­rak gelişmesi, astronomi ve astrofi­ziğe önemli katkılar sağladı. Anka­ra Üniversitesi Astronomi ve Uzay Bilimleri Fakültesi profesörü Os­man Demircan, bu sürecin "Son derece karmaşık ve yoğun bilimsel bilgilerle dolu olmasına karşın, bir o kadar da zevkli ve heyecanlı..." olduğunu söylüyor. "Bir yıldızın verdiği ışınım, öncelikle onun sı­caklığına bağlı. Yıldız ilkin, "karacisim" denilen bir cisme benzetili­yor. Fizikte iyi bilinen bir model bu karacisim... Karacisim için ışı­nım yasaları biliniyor. Yani, bir karacismin hangi sıcaklıkta nasıl enerji verdiği gibi..."

Dalga boylarına göre bu enerjinin dağılımına gelince, Prof.Dr. Semanur Ergun kömürü örnek ve­rerek, "Kömür tam bir karacisim değil" diyor, "Ama ona yakın bir cisim olduğunu söyleyebiliriz. Çünkü, doğada doğal bir karaci­sim bulmak zor. Kömür yavaşça ısıtılmaya başlandığında enerji vermeye de başlıyor. Ancak biz, önceleri onu ışıklı göremiyoruz; çünkü verdiği enerji, henüz gözü­müzün algıladığı 400-700 angstrom arasında değil. Sıcaklık yük­seltildikçe, renk önce kırmızı, son­ra sırasıyla sarımsı, yeşilimsi, ma­vimsi ve nihayet beyaza ulaşıyor. İşte bu, kömürün bize verdiği enerjinin maksimum dalga boyu­nun yavaş yavaş küçük dalga boyuna doğru kaydığını gösteriyor. Böylece bir karacismin renginden onun sıcaklığını bulmak böyle müm­kün... Dalga boyu, dalga şeklinde yayılan ışığın, birbirini izleyen iki dalgasının maksimum ve minimum noktaları arasındaki uzaklığı ifade ediyor..."

Bir karacisim tarafından salınan ışınım şiddeti, bütün dalga boyların­da aynı değil; tayfın belli bölgesinde maksimum oluyor... İşte bu noktanın yeri, cismin sıcaklığına bağlı... So­ğuk cisimler için, sürekli tayfın şid­detinin maksimum olduğu nokta, kırmızı ötesinde bulunuyor. Fakat sı­caklık arttıkça, maksimum küçük dalga boylarına doğru kayıyor. Sı­caklık 4000 C olunca görünen bölge­ye giriyor. Böylece, "Rigel"' gibi mavi-beyaz bir yıldızın, "Antares" gibi kırmızı bir yıldızdan daha sıcak olduğu anlaşılıyor.