Ressam Paul Gustave, Fransa sokaklarında insan manzaralarını resmetmek için dolaşıyordu. Bir sirk çadırının yanında, hayatı boyunca unutamayacağı bir sahne ile karşılaştı o gün. Bir erkek, bir kadın ve kucağında yaralı bir çocuk...

Gözlerine inanamaz önce oysaki sirkler, soytarılar, akrobatlar ve palyaçolar ile dünyanın anlık mutluluk kaynakları değil midir? Baba, anne ve çocuktan oluşan toplumun temel taşı ‘Çekirdek Aile’ gözlerinin önündedir ama hiçbir zaman unutmayacağı bir tema ile. Yaralı çocuk annesinin kucağında acı çekmekte anne ve babası ise çocuğun ölmek üzere olduğunun bilincindedir. Devam etmez artık yoluna büyük bir hırs ile gider atölyesine. Çizmeli, büyük bir öfke ile boyamalı ve içindeki kini kusmalıdır.

O gece sabaha kadar uyumadan tablosunu tamamlar. Karanlık bir atmosfere tezat oluşturan rengarenk kıyafetlerle anne ve baba. Ebeveynler olabildiğince korkunçtur. Acımasızdır onlar... Para kazanmak uğruna çocuklarını feda etmişlerdir. Çocuk ipten dengesini kaybedip düşmüş ve ölümcül bir biçimde yaralanmıştı. Baba bir zebani anne ise cadıdır.

Ressam daha sonra ‘Akrobat’ tablosunu tekrar tasvir eder. Neden bu temayı ikinci kez ele aldığı ile ilgili sorulara ise:

‘Herkes öncelikle çocuğun yaşayıp yaşamadığını merak ediyor. Evet öldü. Çocuklarını daha fazlası için gaddarca çalıştıran ebeveynler mi? Çocukları ölürken insanlıklarını ilk kez hatırlamış gibiydiler. Gecikmiş bir aydınlanma. Sanmıyorum ama belki insanlıklarını hatırlarlar. Tekrar tabloyu resmetmemin sebebi ise kötülüğün azalmak yerine artarak devam ediyor olması...Ben bir sanatçı olarak çizimlerim ile sesimi çıkarmayı uygun gördüm’

Dünya yaşamak için tehlikeli bir yerdir. Ama tehlikeli olması kötü insanlar yüzünden değil, kötüler ile ilgili hiçbir şey yapmayanlar yüzündendir.

 

Asırlar gelip geçse de zamanın bir önemi yoktur,

Anne baba olsanız da bağların bir önemi yoktur...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kaynak: Nilgün Türk, mitologoscom