Kütahya’nın ılıca bölgesinde önceden koca bir mağarada yaşayan ninenin, boyalık denilen in ninenin samanlığıdır. Bu ninenin bir çakır gözlü, beyaz tenli, sarı saçlı bir kızı vardır. Kızın dış güzelliği kadar içi de güzeldir. Birbirlerini çok sever, beraber yaşarlar. Bir de çok sevdikleri sarı inekleri vardır.

Kız bu ineği çok sever. Sabah akşam, yemiyle suyuyla, her şeyiyle o ilgilenir. Hatta ineğin samanını elleriyle yedirir. Yine bir akşam ineğine saman vermek için ine gittiğinde, inde uğultular duyar. Çok uzaktan bir ses gelir. “Güzel kız! Geliyorum, harlayarak mı geleyim, gürleyerek mi?” der. Kız bu sesi hiçbir sese benzetemez ve çok da korkar. O zamana kadar hiç korkmayan kız, ilk defa korkar.

Hemen ninesine koşar ve duyduğu sesi, söylediklerini anlatır. Ninesiyle birlikte düşünürler ama ne olduğunu bir türlü anlayamazlar. Dağ anası mıydı, yaratık mıydı, kıza gönül veren bir delikanlı mıydı… Neyin nesiydi bu? Üstelik harlamak ve gürlemek de neydi?

Sabah olunca inin her yerini köşe bucak arasalar da bir şey bulamadılar. Yine o akşam kız ine girdiğinde aynı sesi duyar. Fakat bir terslik vardır. Sesi sadece kız duyar. Nine girdiğinde ses kesilir. Haydaaa…

Üçüncü gece artık nine ve kızı karar verdiler. Bu defa gelen sesle konuşacaklardı ve sesin sahibini öğrenecekler. O gece kız yine ine girdi ve ses gelir. Uğultular canlanır, kayalar dile gelir. “Güzel sarı kız, geliyorum. İzi ver.” Kız korkuyla karışık şu cümleleri söyler: “İn misin cin misin? Gel de göreyim.” Kayalardan bir gürültüyle: “Harlayayım mı gürleyeyim mi?” Kız yine korkuyla “Harla, harlayarak gel.”der.

Sonrasında kayaların oyuklarından fışkıran sular harıldar. İne sıcak su dolar ve kız bu sıcak suyun içinde kalır. İşte Kütahya Ilıca’daki bu yer günümüzde büyük hamam olarak bilinen ‘Boyalık Hamamı’ olur.

Bu hamamda iyi yürekli, temiz kalpli kişilere sarı kızın göründüğü inanışı vardır.