Ressamların 12. yüzyıla kadar yap­tıkları resimlerde Âdem, Havva ve Cennet ağacına sarılmış yılan başro­lü oynadıkları halde, Şeytan düşün­cesinin ağırlık kazanmasıyla, Havva ile yılan arasındaki gerilim daha bir ön plana çıktı.

Bu çağdan itibaren re­simlerde yılana insan yüzü, sık sık da kadın yüzü verildi. Kilise babala­rından Peter Comestor, bu eğilimin gerekçesini bulanlardan biriydi: An­tik dünyada sfenks ve siren gibi canavarlar kadın olarak resmedildikle­rine göre, yılanın da kadınlaşması son derece tutarlıydı.

Kadın, doğuş­tan kötü olduğuna, ahlaken Adem'den geri kaldığına ve aklı açlı­ğına yenik düştüğüne göre de pekâlâ yılanla özdeş kılınabilirdi.

Kadın yüzlü yılan tanımı, böylece tiyatro­da ve halk edebiyatta kök saldı. 14. yüzyıl sonlarında kaleme alınan oyunlarda, "İlk günah" a yol açan yı­lan; sfenks veya kadın yüzlü yılan ya da kadın yüzlü kertenkele olarak gösterildi.