Yıla­nın gözleri kapanmadığı için, onun her şeyi gören en akıllı hayvan oldu­ğunu hem sıcakta hem soğukta yaşa­yabildiği için çok kudretli olduğunu ve derisini her yıl değiştirdiği için de yeniden doğabileceğini düşünürlerdi.

Hindistan Yarımadası'ndan Akdeniz havzasına kadar bütün kültürlerde, tortop olmuş bir yılan dünyanın mer­kezinin, kuyruğunu yutan bir yılan da ölümle yaşam arasındaki gelgitin sembolüydü.

 Bilinen en eski mitlerde yılanlar ana tanrıçalarla eşanlamlıydı­lar. Nitekim, Mısır'daki en eski tanrı­ça sembolü bir kobra yılanıydı. Yılan tanrıçalar doğurganlığın yaygınlığını ve ürünün bolluğunu sağlarlardı.

Hin­distan'da "Kali", Yunan'da "Demeter" ve Aztekler'de "Coatlicue" gibi en güçlü tanrıçaların; ürünü bollaştıran ya da yok eden ve insan hayatını be­lirleyen yılanla yakın ilişkileri vardı.