Deşt-i Kıpçak yani Kıpçak bozkırlarında, Kıpçakların/Kumanların kadim Türk geleneklerine uygun olarak atalarının kurganlarının en üst noktasına ve mabetlerine diktikleri heykellere verilen addır; yapımında taşlar önceleri düz olarak yani balbal olarak yapılmış daha sonra üzerlerine belirsiz şekiller çizilmeye başlanmıştır. 11. yüzyıl başından itibaren ilk olarak Don bozkırlarında taşlar kabaca süslenmeye ve tepelerine genelde kalp şekli verilmeye başlanmıştır.

Zamanla Seversky Donets ile Priazovie arasındaki bölgede Taş Babalar görülmeye başlanmıştır. Erkek heykeller çıkık çeneli, sakallı, bıyıklı ellerini karınlarının üzerine bağlamış, bazen ellerinde ant kadehi tutan, kadın heykeller küçük dudaklı olarak gösterilmiştir.

 

12.yüzyılda heykel yapımında patlama yaşanmış. Bu heykeller Orta Asya’da çok önceden dikilmiş olan balbalardan daha fazla ayrıntıya sahiptir. Yüzyıl sonunda heykellerin arkaları düz olarak önde de saç kesimi ve kıyafet detayları eksik olarak yapılmaya başlanmıştır.

 

Kaynak: Türk Tarih Otağı