Bir zamanlar bugünkü Güney Güney Meksika ve Orta Amerika’da bulunan Maya uygarlığı, geniş bir bölgeye yayılmıştı. Bu medeniyet, canlı şehirlere ve binlerce insana ev sahipliği yaptı. Ancak iki yüzyıl süresince büyük şehirler boşalacak, görkemli tapınakları terk edilecek ve göz alıcı sanat eserleri yarım kalacaktı.

GÜÇ SAVAŞLARI

Bilim insanları Mayaların birleşik bir imparatorluk olarak hüküm sürmediğini belirledi. Aksine, bu paylaşılan bir toplumdu. Güç mücadeleleri yaşandı ve bunlar rakip şehir devletleri, yerel hükümdarlar (ajaw) veya yöneticiler arasında gerçekleşti. Cancún (modern Meksika’da) böyle refah içindeki bir Maya yerleşim bölgesiydi. Bölgenin ticaret yolları üzerinde stratejik bir konuma sahipti ve siyasi olarak güçlü Maya şehri Calakmul ile siyasi olarak bağlantılıydı. Bölgedeki anıtlar üzerinde çok sayıda yazıt bulundu ancak hiçbiri 800 yılından sonrasına tarihlenmedi.

Arkeolojik kanıtlar 800 yılında şehrin şiddetli bir saldırıya uğradığını gösteriyor. Kraliyet ailesi ve soyluların diğer üyeleri öldürüldü. Cesetleri, güç sembolleri ve yeşim mücevherleriyle birlikte üç derme çatma gömü alanına atıldı. Arkeologlar bu gömme alanlarının en büyüğünde acımasızca öldürülmüş ve travma izleri taşıyan 38 ceset ortaya çıkardı.

Bu tür şiddet bölgede alışılmadık bir durum değil, ancak bu olay daha büyük bir desenin parçası olarak öne çıkıyor. Dokuzuncu yüzyılın ilk on yılında siyasi ve sosyal bir kriz neredeyse tüm Maya şehirlerini etkiledi. Klasik dönemin sonuna gelindiğinde Maya heykeltıraşları anıt oymayı bırakmış, yazıcılar yöneticilerinin yaptıklarını kaydetmeyi bırakmış ve işçiler saray ve tapınak inşaatlarını durdurmuştu. Şehirler terk edildi. Mayaların çöküşü olarak bilinen süreç daha yeni başlıyordu.

Şehirden şehre yayılan çöküş yüz yıldan fazla sürdü: Bu çöküş, Petexbatún olarak bilinen bölgede başladı ve Usumacinta Nehri civarındaki toprakları aştı.

Şehirler domino taşları gibi yıkılırken orman da Maya uygarlığının topraklarını geri almaya başladı. Bitki kökleri ve filizleri sarayların, tapınakların ve meydanların arasından kıvrılarak yayıldı.

İPUCU ARAYIŞI

Ormanda derinliklerinde gizlenmiş olan Maya mimarisinin kalıntıları çöküşün hızına dair ilgi çekici bilgiler sağlıyor. Usumacinta Nehri bölgesindeki Bonampak şehrinde inşa edilen son binalardan biri 791 yılında ajaw yani hükümdar tarafından yapılan başarılı bir savaşı ve muhteşem bir kraliyet törenini gösteren canlı duvar resimlerini içeriyor.

Ancak eserler henüz bitmiş değil. Duvarlarda sanki sanatçılar aletlerini bırakıp işlerinin ortasında bölgeden uzaklaşmış gibi tamamlanmamış eskizler görülüyor.

Eşit derecede etkileyici bir örnek, Bonampak’a yakın bir şehir olan Yaxchilán’da bulundu. Kral, 800 yılında görkemli bir bina inşa etti ve heykellerle zengin bir şekilde süsledi. Binanın kirişleri, dikilitaşları ve merdivenleri kraliyet sahneleri ve metinleriyle karmaşık şekilde oymalarla süslenmişti. Sadece sekiz yıl sonra çalışmadan vazgeçilecekti. Sitede bulunan son metin 808 yılında yazıldı.

Dokuzuncu yüzyılın başında mimarlar Aguateca şehrinde (modern Guatemala’da) muhteşem bir tapınak üzerinde çalışmaya başladı. Ancak 810’da inşaat aniden durdu ve tapınak yarım halde kaldı. Oyulmaya hazır hale getirilen steller yani dikilitaşlar hiçbir zaman süslenmedi. Aguateca halkının bir dış tehdit algıladığını düşündüren çitlerin ve savunma tahkimatlarının inşa edildiğini gösteren kanıtlar var. Birkaç yıl sonra şehir terk edildi. Bu şehirleri etkileyen her neyse onları hızla etkilemiş gibi görünüyor.

Mayaların çöküşü, çöküşün gizemini çözmek için etkileyici teoriler geliştiren sayısız bilim insanı tarafından incelendi. Pek çok kişi, Maya toplumunun çöküşüne yol açan tek bir nedenin olmadığı daha ziyade faktörlerin karmaşık bir birleşimi olduğu konusunda hemfikir.

GERİLİM VE BASKILAR

Pek çok çöküş hipotezi var ve bunların çoğu birkaç ortak etkene dayanıyor. Bunlardan biri Maya şehirlerindeki aşırı nüfusun yerel kaynakları aşırı zorlamasıyla krizi tetiklediği yönünde. Dokuzuncu yüzyılın başında Maya uygarlığı demografik eğrisinin zirvesine ulaştı. Günümüz Guatemala’sındaki Tikal, tüm Maya şehirleri arasında en kalabalık olanıydı ve nüfusu yaklaşık 50.000’e ulaşmıştı. Bazı bilim insanları yerel tarım yayılsa bile nüfusu desteklemekte zorlanacağına inanıyor. Demografik açıdan şehirleri terk eden nüfusun nasıl yeniden dağıldığı ise net değil.

Güçlü bir olasılık da kuraklığın çöküşe yol açtığı yönünde. Orta Amerika paleoiklimi üzerine yapılan son araştırmalar, dokuzuncu yüzyıl civarında Maya ovalarının bazı bölgelerinde uzun süreli bir su kıtlığının meydana geldiğini bunun da ürün kayıplarına ve yerel kıtlıklara yol açtığını gösteriyor. Yiyecek kıtlığı Maya liderlerinin bölge üzerindeki kontrolünü zora soktu. Belki insanlar daha verimli topraklar aramak için kaçtılar belki de hükümdarlarına isyan ettiler.

Mayaların çöküşüne katkıda bulunan bir diğer faktör de güç mücadelelerinden kaynaklanan silahlı çatışmalardı. Savaşlar, yolları ve ticaret yollarını tıkadı. Böylece mallar hızla taşınamaz hale geldi. Bu da kıtlıklara, ekonomik çöküşe ve toplu nüfus göçlerine neden oldu. Dokuzuncu yüzyılda şehirler arasındaki savaşlara işaret eden metinlerin sayısında artış yaşandı. Çeşitli oyma paneller, düşmanları esir tutan hükümdarları gösteriyor. Bu mağlup hükümdarların isimleri, bacaklarına ve tuniklerine kazınmış haldeydi.

SİYASİ HUZURSUZLUK

Daha da gizemli olan şey bir buçuk yüzyıl sonra Yucatan Yarımadası’nın kuzey bölgelerindeki Maya şehirlerinin ilkine benzeyen bir çöküş yaşamış olmaları. Örneğin Uxmal şehri, 10. yüzyılda Puuc bölgesindeki ana güç merkezi haline geldi. Muazzam bir saray hem kraliyet ikametgahı hem de soyluların konsey toplayacağı yer olarak hizmet ediyordu. Ayrıca Rahibe Avlusu adı verilen bir tören kompleksinin yanı sıra bir oyun alanı da vardı. Bu döneme ait kabartmalar, resimler ve yazıtlar, savaşçıların tam savaş kıyafetleriyle donatıldığı ve mahkumların kurban edildiği savaş sahnelerini çağrıştırıyor.

Ancak 11. yüzyılda Uxmal dramatik bir düşüşle karşı karşıya kaldı. Birçok anıtsal eserin inşaatı hiçbir zaman tamamlanmadı. Bu krizin doğrudan nedeni komşu şehir Chichén Itzá’nın genişlemesi gibi görünüyor. Buna paralel olarak Puuc’un doğu bölgesi, 11. yüzyılın başlarında tamamen terk edilene kadar giderek daha fazla nüfussuz hale geldi.

Araştırmacılar, basit felaketleştirmenin ötesinde, Maya uygarlığının çöküşünü açıklayabilecek sayısız karmaşıklığa ve bölgesel özelliklere bakmaya çalıştı. Bu çöküş, siyasi ve ekonomik sistemin sonu ve güneydeki ovalardaki şehirlerin terk edilmesi anlamına geliyordu. Kuzey ovalarındaki şehirler de 150 yıl sonra terk edildi.

Maya uygarlığı, en azından bir zamanlar bilinen haliyle hiçbir zaman toparlanamadı. Ancak Maya soylularının, rahiplerinin, savaşçılarının ve çiftçilerinin torunları bugün atalarıyla aynı topraklarda yaşıyor ve hâlâ konuştukları yerli dillerinde ve dini ritüellerinde kültürlerini sürdürüyorlar.

 

Kaynak: https://arkeofili.com/

Tıpkı sonu gibi, Maya kültürünün kesin olarak ne zaman başladığını da belirlemek zor oldu. Pek çok bilim insanı ilk olarak Güney Amerika’dan gelen avcı-toplayıcıların milattan önce 7.000 ila 2.000 arasında Orta Amerika’ya taşındığı ve buraya yerleşmeleri sonucu uygarlığın doğduğunu düşünüyor. Milattan önce 4.000 civarında temel mahsul olan mısır ekimi patladı ve Maya kültürünün gelişip genişlemesine olanak sağladı.

Komşu Olmek uygarlığıyla etkileşimin Maya mimarisinde ilerlemeleri teşvik ettiğine ve bunun şehirlerle çevrili devasa ritüel komplekslerin inşasına yol açtığına inanılıyor. En önemli şehir merkezleri arasında Uxmal, Palenque, Chichén Itzá, Tikal, Copán ve Calakmul vardı. Klasik dönemde yani milattan sonra 200 ila 900 yıllarında inşa edilen Maya’nın yüksek piramit tapınakları ve bazılarının saray olduğuna inanılan büyük binaları tanrılara adanmış kutsal sanat eserleri ile zengin bir şekilde dekore edilmişti.