Bilim dünyası tartışıyor: Gılgamış Destanı ve benzeri metinlerde, kutsal kitaplarda anlatılan Tufan, ne tür bir doğal afetti? Anlatılanların altında yatan bilimsel gerçekler neler?

Nedenleri ne olur­sa olsun, büyük deniz baskınları­na ya da akarsu taşkınlarına yol açan kasırga ve depremler, sayısız insanın ölümüne ne­den olan tufan hikâyelerinin doğmasında esas rolü oyna­mışlardır. Büyük tufan hikâyeleri, özellikle bu felaketten kurtu­lanlar üzerinde durur; Hindis­tan'da Manu, Brahma veya Vişnu'nun cisimlenmesi olan bir tanrı-balık tarafından kur­tarılır, İran'da Ahura-Mazda, Yima'yı uyarır.

Antik Yunan efsanelerinde ise, Deukalion ve Pyrrha adlı iki kahraman Zeus'un isteğiyle meydana gelen bir tufan­dan, Prometheus sayesinde kurtulurlar. Bu felaketten yal­nızca iki kahraman kurtulur ve onların arkalarına attıkları kayalar, insanlara dönüşür ki, bunlar da Yunan mitolojisin­de Hellenlerin ataları kabul edilir. Dicle ve Fırat nehirleri arasında yer alan Mezopo­tamya'da da büyük tufanı ko­nu alan çeşitli anlatımlar Sü­merler (M.Ö. 2300- 2000) ve Akadlar (M.Ö. 1750- 1600) dönemlerinden günümüze ka­dar gelmiştir. Günümüze dek gelen en kapsamlı öykü, Babil'in tanın­mış kralı Gılgamış'ın efsanesi­nin içinde geçer.

Verimli Hilal'in her tara­fında bu efsaneye ait parçalar bulunduğuna ve Hitit, Huri ve sonra da Eski Yunan diline çevrildiğine göre, bu metin, Antik dönemde de oldukça ta­nınıyor olmalıydı. Bu hikâyede insanlık, baş tanrı Enlil'in kararıyla bir tu­fan sonucu yok olmaya mahkûm edilir. Ama daha bağışlayıcı ya da daha uzak görüşlü bir tan­rı olan Ea, bu sırrı Uta-Na­piştim-Ruku'ya (Uzaklar Ya­şam Buldu) açıklayarak onu uyarır. Ona; içine ailesini, arkadaşlarını, servetini ve tufan­dan önceki bilginin korunma­sını sağlamak amacıyla usta­başlarını koyabileceği bir ge­mi yapmasını önerir. Altı gün ve yedi gece süren bu tufan o kadar şiddetlidir, yeryüzünü öylesine alt üst eder ki, tüm tanrılar bu felaketten korkarlar, göklerin en yüksek katmanlarına çıkıp orada korku içinde bekleşirler. Sonunda yağmur durur, gemi Niçir Dağı'na demir atar ve Uta-Napiştim-Ruku önce bir güvercin yollar, sonra da bir kırlangıç ve her ikisi de ko­nacak bir yer bulamayarak geri dönerler. Sonunda bir karga yollar, ama o dönmez.