Tek tanrılı dinlere ait me­tinlerde, başka pek çok simge de görmek mümkündür; ör­neğin güvercin, Babil metinle­rinden farklı olarak, özellikle İncil'de, tüm insanlık için du­yulan sevgiyi ifade eder. Ayrı­ca gökkuşağının gözükmesi, Tanrı ile insanlar arasındaki bu birleşmeye dikkati çek­mektedir. Tufan kavramı, şimdiye dek pek çok araştır­macıyı heyecanlandırmış ve böyle bir olayın gerçekliğini araştırmaya sevk etmiştir. Dicle ve Fırat boyunca Ur, Uruk, Shurppak, Kish gibi çe­şitli yerleşimlerde yapılan ka­zılarda yerleşim katmanları ile almaşık olarak görülen kil tabakalarında, denizlerde gö­rülen organizmalara dair hiç­bir ize rastlanmamıştır. Ama özellikle Toroslar ve Zagros dağlarının doruklarındaki kar­ların erimeleri ve bölgede ha­len görülen fırtınalı yağmurlar nedeniyle Mezopotamya, fela­ket boyutunda pek çok su bas­kını yaşamıştır. Ayrıca alüv­yonların toplanması nehir ya­taklarının ve su düzeyinin de­ğişmesine de neden olmuştur. Bu durumda, suyun yükselme­sinden ve büyük su baskınla­rından söz eden hikâyeler de gerçeği yansıtmaktadır.

Peki... Nuh'un efsanevi ge­misi nerededir? Bu konuda pek çok şey söylenmiş ve araş­tırma yapılmış ve hatta yeri­nin bulunduğu söylenmiş olsa da, buralarda bulunan “Nuh'un gemisine ait gerçek parçalar” üzerinde yapılan Karbon 14 testleri, bu parça­ları M.S. 7. Yüzyıl'dan önceye tarihlendirememiştir. Yaygın kanı, bu geminin karaya oturduğu nokta olarak verilen yerin İncil'de Urartu anlamında kulla­nılan “Ararat” yani “Ağrı Dağı”' olduğu­dur; ama buna karşı da çeşitli tezler öne sürülmüştür.

Bunlardan belki de en güç­lüsü Amerikalı jeolog Robert Ballard'ın tezidir. 1985'te, At­lantik Denizi'nin dibinde ya­tan Titanik transatlantiğini de bulan Ballard, yaptığı çeşit­li bilimsel araştırmalar sonu­cunda, Tufan'ın Karadeniz'de meydana geldiğini ileri sür­mektedir. Columbia Üniversitesi'nden iki jeolog William Ryan ve Walter Pitman da Ballard'ın bu tezini desteklemektedirler. Araştırmalarında Karadeniz'in bundan sekiz bin yıl kadar önce bir tatlı su gölü olduğu tezinden hareket etmişlerdir. 1970'lerin sonundan beri yapılan araştırma­larda, yüzeyin 2 metre kadar altında tatlı su cepleri bu­lunmuştur.