İslam kültürüne ve inancına sahip olan Beşir Fuad, Osmanlı döneminden bir isimdir. Otuz beş yaşındaki Beşir Fuad, ölümün nasıl bir şey olduğunu yazabilmek için bileklerini kesti ve o halde bunları not aldı. Sonrasında Osmanlı’da intihar salgını başladı.

Öncelikle Beşir Fuad, aldığı eğitimler sayesinde aydın bir insan olarak yetişmiştir. Tamamen batılı bir eğitimin beraberinde iyi seviyede Fransızca da öğrendi. Materyalist ve Naturalist bir bakış açısına sahip olan Fuad, bilimi hayatının rehberi olarak görüyordu ve dinle pek ilgilenmiyordu. Ahmet Mithat Efendi’nin yorumuna göre, Beşir Fuad’ın dini öğretileri Fransızca dilinden öğrenmesi, dinle ilişkisinin olmamasında bir etkendi.

Sırp Savaşı, Rus Savaşı ve Girit İsyanı'nda fiilen bulundu fakat yazdığı askeri makalelerde mutevazı kişiliğinden dolayı bundan hiç bahsetmedi.

Beşir Fuad’ın annesi sürekli cinnet geçiren ve psikolojik rahatsızlıkları olan bir kadındı. Annesi intihar etmişti. İki evlilik yapan Beşir Fuad’ın ikinci evliliği kendi isteğiyle gerçekleşmedi ve Namık Kemal adındaki ikinci oğlu henüz 1.5 yaşındayken kızılcık hastalığına yakalanarak öldü.

Yani anlayacağınız aslında hayat Beşir Fuad’a ölümlerle dolu bir hayat sunmuştu…

5 Şubat 1887’de evine gelen yazar, evdeki yardımcısına yazı yazacağını ve rahatsız edilmek istemediğini söyleyerek odasına kapandı. Kağıdı ve kalemi aldı, bileklerine morfin sıktı ve sonrasında damarlarını kesti. Bileklerinden kanlar süzülürken o an hissettiklerini kağıda döktü.

Kanının karıştığı dizelerde şöyle yazıyordu:

“Ameliyatımı icra ettim, hiçbir ağrı duymadım. Kan aktıkça biraz sızlıyor. Kanım akarken baldızım aşağıya indi. Yazı yazıyorum kapıyı kapadım diyerek geriye savdım. Bereket versin içeri girmedi. Bundan tatlı bir ölüm tasavvur edemiyorum. Kan aksın diye hiddetle kolumu kaldırdım. Baygınlık gelmeye başladı.”

İntihar eden yazarın, olaydan iki sene önce bunu planladığı bir mektubun Ahmet Mithat’a gönderildiği her ne kadar doğru olsa da Mithat’ın bu mektubu ciddiye alıp almadığı veya arkadaşını durdurmaya çalışıp çalışmadığı hiçbir zaman tam olarak bilinemedi.

İntihar olayının ardından, Sadullah Paşa ve başka şairlerin de intiharları duyuldu. 11 Mart 1887 tarihinde gazetelerin intihar haberlerini vermesi yasaklandı fakat altı ay sonra kalktı. Bu, İstanbul'un ve Osmanlı'nın ilk intihar salgını olarak tarihe geçti.

 

Kaynak: https://www.webtekno.com/