Merhaba, bugün felsefi olarak cennet ve cehennem algısına farklı bir şekilde bakacağız. Dini değil bu cennet ve cehennem sadece aforizmalardan ve okunabilecek bazı kitaplardan yola çıkarak yazılmıştır. Burada yazanlar tamamen benim kendi düşüncelerimdir. Sizce cennet cehennem bu dünyada mümkün mü?

Bence mümkün hatta mitlere bakmazsak bazen kendi kendimize ya da arkadaşlarımızla beraber olmadı bir manzara gördüğümüzde ‘’Resmen cennet gibi’’ demişizdir. Peki ya cehennem? Cehennem içinde eğer haberlerde denk gelmediyseniz şöyle bir cümle vardır ‘’Resmen etraf cehenneme döndü.’’. Peki sizce cennet ve cehennem mitlerini kafamızda neye göre belirleriz.

Okuduğumuz kitaplar dışında, bulunduğumuz ortam da hissettiklerimize göre de bu algımız belirebiliyorsa eğer, sizce de duygusal ya da psikolojik olarak cennet – cehennem algımız kafamızda olabilir mi? Başka bir tabir ile illa ödül veya cezayı öldükten sonra mı göreceğiz? Bence böyle değil. Bence yaşadığımız dünyayı cennete ya da cehenneme çevirebiliriz. Bunlar tamamen bizim yaptığımız tercih ve davranışlara göre değişir bence. Size bu durumu net olarak anlatamadığımı düşünerek, sizleri Şems-i Tebrizi’nin şu cümleleri ile baş başa bırakıyorum (düşüncelerinizi yorumda paylaşırsanız çok sevinirim):

‘’Cenneti ve cehennemi illaki gelecekte arama. İkisi de şu an burada mevcut. Ne zaman birini çıkarsız, hesapsız ve pazarlıksız sevmeyi başarırsak, cennetteyiz aslında. Ne vakit birileriyle kavgaya tutuşsak; nefrete, hasede ve kine bulaşsak, tepetaklak cehenneme düşüveririz.’’