Türkler eskiden beri diğer halklarda da kutsal sayılan ateşe saygı duymuşlardır. Ateşte bir ruh bulunduğuna inanmışlardır. İşte Ot Ezi, gökten geldiğine inanılan ve insanları kötülük ve hastalıklardan koruyan ateş ruhudur.

Gelecekten haber almak amacıyla kullanıldığı gibi hayvan (koyun, kısrak) kurban edilir, yeni evliler tarafından yağ, içki içenler tarafından içtiklerinin bir kısmı içine dökülerek onurlandırılır. Altaylılar bu ruha ot ezi ''ateş sahibi'', Yakutlar aynı anlamda olmak üzere, ot iççite derler.

Türk-Moğol halklarında ateşin gökten geldiği yaygın bir düşüncedir. Ateşin insanı hastalık ve kötülüklerden koruduğu inancı, yapılan törenlerden de anlaşılmaktadır. 

Türk-Moğol halkları ateşi insan biçiminde, canlı bir varlık olarak düşünür ve ona karşı saygıda kusur etmemeye çalışır. Altay ve Sibirya halklarında ateşe kurban da sunulur. Yemek yerken, iki içerken ateş ruhuna da bir pay ayrılması adettendir. Soyotlar ile Altay Türkleri, ateş ruhuna kurban olmak üzere, koyun, Buryatlar ise kısrak keserler. Başka ruh ya da tanrılara sunulan kurbanların da bazen ateşe atıldığı görülür. Moğollarla, Altay halkları ateş ruhunu dişi olarak düşünürler. Teleütlerde bir ''ateş ana''dan söz edilir.