Adem ve Havva’dan önce tanrının en sevdiği meleği olan Lucifer, diğer meleklerden daha güçlü ve kudretlidir. Tanrı ışıktan bir melek olarak yarattığı Lucifer’ı diğer yarattıklarından daha çok sever. Işığı simgeler ve melekler ordusunda öncü bir melektir. Bu yönüyle önemli bir yere sahip olan Lucifer, kendisini de diğerlerinden üstün görür. Sakallı ve keçi boynuzlu olarak tasvir edilir.

Fakat tanrı insanı yarattığında, insanları özenerek yaratması, değer vermesi ve kendinden bir özellik olarak yaratma gücünü insana vermesi Lucifer’ı öfkelendirir. Tanrı tüm meleklerin insanın önünde eğilmesini istediğinde, Lucifer “Ateşin oğlu neden çamurun oğlunun önünde eğilsin?” diyerek isyan eder. Büyük bir kıskançlığa giren Lucifer, yılan kılığında Adem ve Havva’nın yasak elmayı yemesine vesile olur. Ceza olarak da cennetten kovularak dünyaya gönderilir.

Hatta bir efsaneye göre düştüğü yer Afrika olduğu için açlık, savaş ve ölüm hiç bitmeyecektir.

Tanrı ile rekabete giren Lucifer, insanları yollarından saptırır. Kendisine verilen sürede tanrıdan güçlü olduğunu kanıtlamak için elinden gelen her şeyi yapacaktır.

Lucifer Sigil’i olarak adlandırılan ve yukarıdan aşağıya doğru çizgilerle baş aşağı bir üçgenin altındaki “V” harfinden oluşan, dünyada tanınan tek bir sembolü vardır.

Tanrının yüce meleğiyken, zekanın bir işareti olarak görülür. Varlığı asil ve görkemli olan Lucifer, İsa Mesih’i tanrı ile olan ilişkisinden dolayı kıskanıyordu. Lucifer çok zeki ve saygınsa da tanrının onu değil de İsa Mesih’i seçeceğini biliyor ve bunu kabullenemiyordu.

Tanrı yaratma planlarını tartışmak için İsa ile yaptığı toplantıya Lucifer’ın katılmasına izin verilmedi. Böylece tanrının gelecek planlarını öğrenemedi. Oysaki Lucifer, tanrının kendisi kadar önemli olmak istiyordu. Kalbi öfke ve kıskançlık dolan Lucifer, tanrının varlığını terk etti.

Diğer melekleri de gizlice toplayarak, melekleri İsa yerine kendisine ibadet etme teklifinde bulundu. Meleklerin bir kısmı Lucifer ile birlikte tanrı ve İsa’ya isyan etmeyi kabul ederken diğer kısmı tanrıya sadık kalmayı tercih etti. Sadık melekler Lucifer’ı ikna etmeye çalıştılar ama o fikrini değiştirmedi.

Lucifer ve destekçilerinin yaptığından daha büyük suç yoktu. Tanrıya isyan ediyorlardı. Tanrı tüm melekleri çağırarak, Lucifer’a İsa Mesih’ten daha çok olmasa bile önemli olduğunu söyledi ve onu tehdit etti. Bu yaptıklarına devam ederse cennette değersiz olacağını söyleyince Lucifer da cennetteki meleklerin yarısının kendisine katıldığını, hepsini kovmak istemeyeceğini düşündüğünü söyledi.

Tanrı bu isyanın affedilemez olduğuna karar verince Lucifer ve destekçilerinin cennette kalamayacağını söyledi. Bu yüzden Lucifer ve destekçileri sonsuza dek sürgün edildiler. Cennette kalan diğer melekler, sadık olan melekler olarak kaldı.