Mevlana için ayna, her zaman önemli olmuştur. Hikayelerinde ayna metaforunu sık kullanmıştır. Mevlana’nın Mesnevi eserinden bir hikayesine bakalım.

Toprak, aynaya dedi ki:

-“Ey ayna! İmreniyorum sana! Çünkü kim baksa sana, kendini görür; bana bakanlar ise, sadece beni görür!”

 

Ayna toprağa şöyle cevap verdi:

+“Ey kara toprak, ne beyhude bir dert ile dertlenmişsin. Bilmez misin ki, ben bana bakanların bugününü gösteririm. Oysa ki sen, sana bakanların yarınından haber verirsin…” dedi.

Bu cevaptan toprak hoşlanmış olsa da, tekrar aynaya sordu:

-“Ey ayna! Belli ki beni rahatlatmak içindir bu sözlerin. Söyler misin bana, sana bakanlar, hiç dönüp bakar mı bana?”

 

Ayna toprağın bu sözleri karşısında acı bir gülümseyişle şunları söyledi ona:

+“Merak etme Toprak Ana! Bana bakacak yüzü kalmayanların gözü, gün olup dönecektir hep sana…”

Gün gelecek ömrü olan her insanın yüzü aynalardan toprağa yönelecektir. Ancak birçoğuna bu fırsat da verilmeyecektir. Ecel vakti umulmadık bir anda her şeyi altüst edip imtihan sona erecektir. İşte o zaman dünya hayatının ne kadar önemli olduğu anlaşılacaktır.

 

 

 

 

 

 

Kaynak:

https://www.flotal.com/tr/ayna-dunyasi/aynaya-bakis/felsefe