İskandinav Mitolojisinde Völsunga saganın en önemli karakteri olan Sigurd, Siegfried olarak da bilinir. Sigmund ile Hjordis’in oğlu, Gudrun’un kocası, Sigmund, Swanhild ve Brynhild’den Awlaug’un babasıdır.

Başta Ramsund oyması olmak üzere İsveç’te bulunan runik taşlarda Völsunga saga ve kahramanın tasvirlerine rastlanmış olup, Germen Nibelungenlied destanı ile Richard Wagner’in Siegfried ve Götterdämmerung operalarında Siegfried, Orta Çağ İskandinav baladlarında ise Sivard Snarensvend olarak anılmıştır.

Balmund adlı kılıç ve Grani adlı ata sahip olan Prens Siegfried çocukluk çağında bir demircinin yanında çalışırken kendine bir kılıç yapmış, bu kılıçla öldürdüğü bir ejderhanın kanında yıkanarak bedenini silah işlemez hale getirmiş ama bu sırada bir ıhlamur ağacından sırtına düşen yaprak yüzünden iki kürek kemiği arasında kanın değmediği zayıf bir bölge kalmıştır.

Nibelungenlied Destanında, Kriemhild ile evlenmişse de kadının erkek kardeşleri kahramanı tehdit olarak görmüş ve ortadan kaldırmaya karar vermişlerdir. Hagen, sözde Siegfried’i koruma bahanesiyle Kriemhild’den kahramanın zayıf noktasını öğrenmiş ve birlikte çıktıkları bir av sırasında sırtından bıçaklayarak öldürmüştür.

 

 

Kaynak: Özhan Öztürk- Dünya Mitolojisi