Hint Mitolojisinde Vedalarda gökyüzü, su ve göksel okyanus tanrısı olan Varuna, kanunların ve yeraltı dünyasının da efendisidir. Varuna, Makara adlı bir timsah benzeri bir deniz yaratığının üzerine ata biner gibi binerek dolaşmakta, sürekli gözlediği veya Şpaşah adı verilen casuslarına izlettiği insanları yargılayıp, kötü olanları cezalandırmaktadır.

Fars tanrısı Ahura Mazda’nın öncülü olduğu sanılıp, Yunan tanrısı Uranos ile ortak etimolojiye sahip olduğu iddia edilen Varuna, Rigveda’da Mitra ile birlikte anılmışsa da tek başına yakarıldığı ilahiler de bulunmaktadır. Adityaların şefi olan Varuna güneş tanrısı Mitra (Surya) ile karşılaştırıldığında gün ışığına karşı geceyi temsil etmektedir. Atharvaveda’ya göre doğa yasalarının efendisi kabul edilip, cennet ve dünyayı kurduğuna inanılan Varuna geceleri ay ve yıldızların parlamasına gündüzleri ise kaybolmalarına sebep olmaktadır.

Okyanusları suyla dolduran nehirlerin akıtan Varuna’nın gökten yağmurları yağdırmakta nefesi rüzgâr ve fırtınaya sebep olmaktadır. Brahmanalarda ise yine Mitra ile birlikte bu sefer yağmur tanrısı olarak anılmış, Şatapatha Brahmana’da kel kafalı yaşlı bir erkek olarak tasvir edilmiştir. Nagaraja (Yılanların kralı) olarak da bilinen Varuna gökyüzünün batı tarafının koruyucusu kabul edilmektedir.

 

 

Kaynak: Özhan Öztürk- Dünya Mitolojisi