Gargouille, gündüzleri taşlaşan, geceleri ise canlanan mitolojik yaratıklardır ve insanlara mesaj vermek için kullanılmıştır. Ortaçağda okur-yazar insan sayısı çok az olduğu için görüntü önemli olmuştur. Verilmek istenen temel mesaj; kötülüklerin, kiliselerin dışında yer aldığıdır. Diğer taraftan da günahların hatırlatılması ve hesaplaşma gününün olacağının temsilidir ve böylece kiliseye ve dine bağlılık sağlanmaktadır.

Gargouille, istenmeyen ruhları ve kötülükleri kovan nöbetçilerdi. İnanışa göre bu Gargouille geceleri insanlar uykuya daldığında canlanıyor, güneş doğduğunda tekrar taş haline geliyorlardı.

Gargouille, kökeni Fransızca gargouille sözcüğüne dayanan bir tür gotik mimari ögedir. Gotik mimaride, oluklarda biriken suyu tahliye etmek amacıyla kullanılırlar. Çatının çevresinde biriken yağmur sularını duvar temelinden uzağa akıtan, saçak kenarından dışa doğru uzamış oluklara verilen genel isimdir. Başta katedral ve kiliselerde olmak üzere kule ve saraylarda yer alıp, genellikle gotik yapılarda görülür.