Hürmüz ve Ehriman, Zerdüşt inancındaki ikiciliğin en iyi örneğidir. Buna göre dünyada olup biten her şey hem birbirini tamamlar hem de birbiriyle sürekli çatışma halindeki bu aydınlık ve karanlığın mücadelesiyle tüm ilkeler belirlenir. Buna göre, “aydınlık ve hoş kokulu” Hürmüz iyilik ilkesini, “karanlık ve pis kokulu” Ehriman kötülük ilkesini temsil eder.

Zamanın ve mekanın tanrısı Zurvan, bir oğlunun olmasını ister ve bu amaçla bir kurban verir ama bunun işe yarayacağından kuşku duyar. Böylece her şeyi bilen hükümdar ve en güçlü tanrı olan Ahura Mazda ile özdeşleştirilen Hürmüz kurbandan doğarken, Ehriman da Zurvan’ın kuşkusundan ortaya çıkar.

İslam ordularının İran’ı fethetmesinden sonra Hindistan’a göç eden Parsiler günümüzde hala bu tektanrıcı inancı sürdüren yegane topluluk. Parsi tapınaklarında arındırıcı ateşin Ehriman’a ve kötülüğe karşı koruma sağladığına inanılır ve kutsal ateşlerin hep yanık kalması sağlanır. Parsiler kötülüğe karşı mücadeleye aktif olarak katılmayı üç etik değerle gerçekleştirir: İyi düşünceler (humata), iyi sözler (huhta) ve iyi eylemler (huvareşta)…

 

 

 

Kaynak: mitolojikdünya