Habil ve Kabil hikayesini daha önce duymuş olabilirsiniz. Duymayanlar için kısaca bahsetmek gerekirse, Adem’in iki oğlundan Habil bir çoban, Kabil ise toprakla uğraşan bir çiftçidir. Bir gün iki kardeş yaratıcıya adak sunarlar. Habil hediye olarak yeni doğan hayvanlarını ve yağlarını, Kabil ise en yeni mahsullerini sunar. Yaratıcı, Habil’in (çoban) adağını kabul ederken, Kabil’in (toprak çiftçisi) adağını reddeder. Bu duruma çok öfkelenen Kabil, yeryüzündeki ilk cinayeti işler ve kardeşini öldürür.

Sümerlerdeki kardeş kavgasında ise hikayenin özü benzer ama sonu daha farklı bitmiştir. Panteonun baş tanrısı Enlil halkına huzur, bolluk ve bereket vermek istemektedir. Bu sebeple Emeş ve Enten kardeşleri yaratır. Kardeşlerden Enten hayvancılıkla meşgul olacak ve halk için koyunlar, kuzular, oğlaklar doğuracak; kaymak ve bol süt verecektir. Emeş ise toprakla uğraşacak ve toprağa bereket verecektir. Emeş; ağaçları, tarlaları bollaştıracak, ambarlara ürün yığacaktır.

İki kardeş canla başla çalışırken kimin daha çok halka fayda sağladığı ve “Tanrıların Çiftçisi” sıfatını kimin hak ettiği konusunda aralarında bir rekabet başlar ve bu rekabet zamanla bir husumete dönüşür.

İki kardeş kendi aralarında uzlaşamayınca konuyu baş tanrı Enlil’e taşırlar ve Enlil ikisini de dinledikten sonra Tanrıların Çiftçisi olarak Enten’i (hayvancılıkla uğraşan tanrı) ilan eder. Enlil’in hükmünden sonra Emeş, kardeşinin üstünlüğünü kabul eder ve önünde diz çöker. İki kardeş akıllıca hareket etmek için uzlaşır ve huzur içinde yaşarlar.