Rheinland ve Kuzey Denizi arasında yer alan bugünkü Kuzey Almanya, İsveç, Danimarka, İzlanda ve Faroe adalarında yaşayan İskandinav, Nors, Töton veya Germen denilen halkların Hristiyanlık öncesi inanç ve efsanelerinden oluşur.

MÖ 2000’lerde bölgeye gelen Hint Avrupalıların dinç ve inançları, komşu Baltık, Fin-Ugor ve Keltlerden etkilenir. Anglosakson kültür, inanç ve mitolojisi ile benzerlikler gösterir. Viking olarak bilinen İskandinavlar Britanya, İtalya, İspanhyya, Güney Fransa ve Kiev’e kadar giderler.

Hristiyanlığın kabulünden sonra yazıya dökülen pagan efsane ve inançları içeren kayıtların en önemlileri Nesir Edda ve Manzum Edda’dır.

Bu dönemde yazıya dökülmese de Germen ve İskandinav efsane ve inançları sözlü destan ve masal olarak varlığını sürdürür. Folklorist Wilhelm ve Jacob Grimm kardeşler 19.yüzyılda bunlardan bir derleme yapar. Bu derlemeler ağaç tapımı, animizm ve putperestlik içeren çoktanrıcı İskandinav yaradılış, kıyamet efsaneleri, periler, cüceler, cinler, tanrılar ve devleri barındırır.

İskandinav mitolojisinde dokuz dünyanın bahsi geçer. Bunlara ek olarak bazı kaynaklarda karanlık Elflerin yaşadığı Svartalfheim’de eklenir. Bu dokuz dünyanın kökleri en alt dünyalara, yaprakları tanrılar diyarına ulaşan Yggdrasil (dünya ağacı) ile bağlıdır.