MUM YALAMAK MI MUMYALAMAK MI?

*Mısırlılar, cesetlerinin doğru dürüst bir cenaze törenine zamanında yetişemeyeceğinden çekindikleri için başka bir ülkede ölmekten çok korkarlardı.

Eski Mısırlılar, ölümle ilgili düşünceleri yüzyıllar boyunca değişmese de ölü bedenleri çürümeye başlayacak olursa Ka’larının aç kalmasından ve sonsuz hayat şanslarının gerçekten tehlikeye girmesinden çok korkarlardı.

Mumya yapma sanatı ya da mumyalama işlemi, aslında bedenin çürümesine engel olmaktan başka bir şey değildi.

İlk mumyalar, Mısırlılar tarafından MÖ 3200 dolayında bilinçli olarak yapılmıştı. Bu mumyalar çukur mezarlarında -aslında sadece ölünün kıvrılmış bedeninin ve birkaç eşyasının sığabileceği kadar büyük olan basit delikler- karşımıza çıkmıştır. Beden daha sonra kumla kaplanarak korunurdu. Zamanla, ölülerin huzur içinde uyumaları için yüzlerin üzerine ters döndürülmüş saz sepetler kapatıldı ve başlarının altına yastık konmaya başlandı.

Daracık, pis kokulu bir çukur, bedenin kurumasına yeterli olabilir; ancak bu kendine saygısı olan bir Ka’nın sonsuza kadar kalması için hiç de uygun bir yer değildi. Ayrıca mezarlar kumda derinlere yapılmaz ve taş bloklarla çevrilmezse kolayca soyuluyorlardı. Mısırlılar bu yüzden çok daha akıllıca bir fikir geliştirdiler: Çok güzel bir mezar yapıp bedeni mumyalamak.

Mükemmel mumyayı yaratmak, çok uzun yıllar süren başarısız girişimlere ve hatalara mal oldu. Bazı deneylerde beden çürürken, bazıları pelteye döndü. İlk denemelerde sonuç çoğu zaman siyah ve paramparça, sonrakilerde ise sarı ve kaygan cesetler oldu.

Girişim: Ölü beden sargı bezleriyle kat kat sarılıyordu.
Girişim: Sargılar reçineye batırılıyor ve bedenin daha canlı görünmesi için dolgu maddesi kullanılıyordu.
Girişim: Sargılar ve bantlar bedene daha canlı bir şekil vermek için kullanılıyor, iç organlar da bedenin hızla çürümesini önlemek için çabucak çıkarılıyordu.

3.Hanedanlık zamanında mumyacılar karnı yarıp açarak organları çıkardıktan sonra bu boşluğu reçineye batırılmış kumaşla doldururlardı. Bu kesik daha sonra yine reçineyle kapatılırdı. Piramit Metinleri, 5.Hanedanlık’taki mumyacıların asıl amacının kemiklerin bozulmamasını ve başın düşmemesini sağlamak olduğunu ortaya çıkarmıştır.

18.Handedanlık dönemine gelindiğinde, Mısırlı mumyacılar bir cesedi sonsuza kadar korumanın sırrını bulmuşlardı. Mumyaları mümkün olduğunca canlı göstermek için ellerinden gelenin en iyisini yapmışlar, gerçeğe yakın doldurulmasını sağlayabilmek için bedende en çok 17 kesik açmışlardı.