Ölüme Mahkum Edilen Prens, 18. Hanedan zamanında I. Seti veya II. Ramses döneminde tarihlenen bir öykünün adı olup, orijinali günümüzde British Museum’da Papirüs Harris 500 adıyla muhafaza edilmektedir.

Öykü oğlu olmadığı için üzüntü duyan bir Mısır kralının tanrılara dua etmesinden sonra eşinin bir erkek çocuğa hamile kalmasıyla başlamaktadır. Mısır kader tanrıçaları (7 Hathor) krala çocuğunun yılan, köpek veya timsah tarafından öldürüleceğini bildirmişlerdir. Oğlunu kaybetmekten korkan baba dağ başında iyi korunan bir kule inşa ettirerek çocuğu tehlikelerden izole etmeye çalışmıştır.

Çocuk bir gün köpekli bir adam görünce babasına bir köpek sahibi olmak istediğini söyleyince kral çocuğunu üzmemek için bir köpek hediye etmiştir. Prens delikanlılık çağına geldiğinde kaderiyle yüzleşmek için ülkesini terk ederek Suriye’de Naharin’e (Mitanni) gitmiştir. Burada bir prensesin kalbini çalmak isteyen bir grup genç ile karşılamış ve kızın bulunduğu kuleye tırmanarak kendine âşık etmeyi başarmıştır.

Kızın babasından gerçek kimliğini gizleyerek bir arabacının oğlu olduğunu, üvey annesi yüzünden evden kovulduğunu söylemiştir. Krala da kendini sevdiren delikanlı prenses ile evlendikten sonra kimliğini ve hakkında söylenen kehaneti açıklamıştır. Bunun üzerine kız kocasına köpeğini öldürmesini söylemiş ama prens yavruyken edindiği ve çok sevdiği köpeğinden ayrılmak istememiştir.

Kız kocası uyurken nöbet tutmuş, prensi ısırmaya gelen yılanı bira içirip sarhoş ettikten sonra keserek parçalara ayırmış böylece 3 tehlikeden birisi savuşturulmuştur. Bu sırada prensi Mısır’dan Suriye’ye dek takip eden bir timsah civarda bir göle yerleşmişse de gölün iblisi tarafından alıkonulmuştur. Bir gün gezintiye prens “Senin kaderinim” şeklinde gaipten bir ses duymuş göle doğru kaçmaya başlayınca timsahla karşılamıştır.

Timsah prense kendisini iblisten kurtarırsa yaşamasına izin vereceğini söyleyince prens kabul etmiştir. Masalın buradan sonrası kayıptır ama prensin anlaşmanın şartlarını yerine getirip, köpeğinden de kurtulup hayatta kaldığı sanılmaktadır.

 

Kaynak: Özhan Öztürk- Dünya Mitolojisi