Hint Mitolojisinde Rigveda’da İndra’nın hizmetkarı ve Rudra’nın Prişni adlı inekten doğma oğulları olan Marutlar, önemsiz fırtına tanrılarıdır. Marutas ve Marutagana olarak da bilinirler.

Marutagana adıyla da bilinen Marutlar, vahşi ve saldırgan davranan demir dişli, altın silahlarla donanmış, aslan gibi kükreyen, altın savaş arabalarına binip, kuzeyde ikamet eden, sayıları 27 ile 60 değişen varlıklar olarak tasvir edilmişlerdir. Marutların en önemlileri Vayuvega (rüzgar hızı), Vayubala (rüzgar kuvveti), Vayuha (rüzgar yok edici), Vayumandala (rüzgâr dairesi), Vayujvala (rüzgâr alevi), Vayuretas (rüzgar tohumu) ve Vayucakra’dır (rüzgar diski).

Vedik mitolojide Marutlar, İndra’ya eşlik eden genç savaşçılardan oluşmuş bir grup olup, mitolojist Georges Dumézil onları İskandinav mitolojisindeki yalnız savaşçı grubu Einherjar ile ilişkilendirmiştir. Ramayana’da ise Marutların İndra’nın Diti’yi şimşeğiyle 49 parçaya ayırması sonucunda Marutların oluştuğu anlatılmaktadır. Söylenceye göre Diti’den geriye kalan et parçalarını görünce üzülen Parvati kocası İndra’dan onları çocuk haline getirmesini istemiş, tanrıda onları şekillendirip, can vererek Marutlar’a dönüştürmüştür. Parvati, çocukların ağlamalarını duyunca kocasına susmalarını sağlamasını söylemiş bu yüzden çocuklara Ma Rodih (ağlamayan) adı verilmiştir.

 

 

Kaynak: Özhan Öztürk- Dünya Mitolojisi