Roma mitolojisinde Frigya kökenli tabiat ve bereket tanrıçası olan Kibele, Kybele, Cybele, Magna Mater ve Anadolu mitolojisinde İdaea Mater olarak da bilinir.

Yunan mitolojisinde Rhea adıyla bilinen Kibele, yeryüzü tanrıçası Gaia, Rhea ve Demeter ile birleştirilir.

Hitit ve Hurrilerin ana tanrıçası Kubaba ile ilişkilendirilen Kibele, dinsel bilincin başlangıç aşamasında kadının yeni bir canlıyı dünyaya getirmesi olağanüstü olarak algılandığı için analık kutsanır. Bu yüzden de ‘Ana Tanrıça’ formuyla güç kazanır.

Kibele, şişman, sakin, yaşı belirsiz, güçlü bir kadın olarak tasvir edilir. Bazen doğum yaparken yanında iki aslan veya leopar gibi hayvanlarla tasvir edilir.

Kibele analığı, bereketi, üretkenliği ve hayatın sürmesini simgelerken; yanındaki aslan veya leoparlar tanrıçanın doğa üzerindeki sınırsız egemenliğini simgeler.

Efsaneye göre Attis, Kibele’ye evlenme sözü verip Pessinus Kralının kızıyla evlenmeye kalkışır. Düğün gecesi Kibele de düğüne katılır. Attis Kibele’yi görünce pişman olur ve erkeklik organını keserek atar. Sevdiğinin çektiği acıya dayanamayan Kibele, Attis’i yaprakları hep yeşil kalan çam ağacına dönüştürerek ona sonsuz yaşam armağan eder.

Her yıl Pessinus Kibele Tapınağı’nda yapılan törende rahip olmak isteyen erkekler hadım edilir ve erkeklik organları çam ağacının dibine gömülür. Bir söylenceye göre bu gelenek Ortadoğu toplumlarında sünnet olarak sürdürülür.