Azeri inancında gökkuşağı, Dünyanın Anası olarak bilinen Fatma Ana/Nine’nin örmeni veya kuşağı olarak adlandırılır.

Yakut halkı Umay Ana’nın çocuklarını korumak için gökkuşağı üzerinden yeryüzüne ineceğine inanılır.

Türkmenlerde kullanılan Ebemkuşağı kelimesinin kökü de Umay Ana’ya dayanır.

Kırgızlarda gökkuşağı, Asmandağı Jaa (gökyüzündeki yay); Başkurtlarda yeygor; Özbeklerde ukyoy (ok-yay); Tatarlarda Karı Ninenin Ok yayı; Kumıklarda Enem-Jaya (Karı Ninenin Ok yayı); Dağıstan Terekemeleri’nde Karı Ninenin Okyayı olarak bilinir.

Anadolu’da ebemkuşağı, eleğim sağma, ala’im-i sema veya Fatma Ananın kuşağı olarak bilinir. Gökkuşağının altından geçenin cinsiyetinin değişeceğine inanılır. Yine gökkuşağının yeşil rengi alta gelirse yazın güzel geçeceğine; kızıl alta gelirse savaş olacağına; mavi alta gelirse kışın sert geçeceğine; pembe alta gelirse hastalık olacağına; sarı alta gelirse geçici salgın hastalığın geleceğine; boz alta gelirse yağmur bir yıl olacağına; kırmızı alta gelirse ilkbaharın kurak, kışın soğuk geçeceğine inanılır.

Anadolu’da gökkuşağının çıkması; tilkilerin, kurtların, horozların veya kurtla ayının düğünü, hürlerin halı dokuması, kadınların kız doğuracağı, kışın uzun olacağı, savaşın biteceği, kuzuların çok öleceği ve ekinlerin bereketli olacağı gibi batıl inanışlara yorulur.