Yakındoğu Mitolojisinde yarı insan yarı balık formunda tasvir edilen Dagon, Filistin bereket ve tahıl tanrısıdır. Aynı zamanda kültürel kahraman gibi karasabanın mucidi kabul edilir.

MÖ 2500 yılında Mari’de, MÖ 2300’de Ebla’da ve MÖ 1300’lerde Ugaritlerde Dagon kültünün yaşatıldığı bilinmekte olup, eski Ahit’te de bu doğrultuda deliller bulunmaktadır. Dag kelimesi Ugarit halkının Sami kökenli dilinde ‘tahıl’ anlamına gelmesine karşın Yahudilerce yanlışlıkla dag ‘balık’ kelimesi ile karıştırılmıştır.

Sümer panteonuna ödünçlenirken Enlil’in hizmetkarlarından önemsiz bir tanrıya dönüştürülmüş, Şala veya İşhara’nın kocası olarak düşünülmüştür. Asur kralı I. Şamşiadad Terqa’da tanrı Dagon adına E-kisiga adını verdiği büyük bir tapınak inşa ettirmiştir.

Ugaritlerce Baal’ın (Hadad) babası olarak kabul edilen Dagon Eski Ahit’te Filistinlilerin en önemli tanrısı olarak geçmektedir.

Siton adıyla da bilinen Dagon, muhtemelen Kenan halkı tarafından Mezopotamya’dan ödünçlenen, Enlil ile özdeş bir tanrıdır.

 

 

 

Kaynak: Özhan Öztürk- Dünya Mitolojisi