Rönesans Avrupası'nda orman, dağlar ve su kaynakları civarında yaşadıklarına inanılan küçük iblislere verilen isim olup, Yunanca genomoi "yeryüzü sakinleri" veya Gnome "anlayış" kelimeleriyle ilgili olduğu sanılmaktadır. Gnome kelimesi ilk olarak İsviçreli simyacı Paracelsus tarafından 16. Yüzyılda kullanılmış kısa zamanda diğer yazarlarca da benimsenmiştir. Gnomların çeşitli yazarlarca her seferinde yeniden yorumlanan özelliklerini kesin sınırlarıyla tanımlamak zor olsa da genellikle yer altında yaşayan küçük insanımsı yaratıklar olarak tanımlamışlardır.

Gnomlar daha çok madenlerin koruyucusu yeraltı cinler ne olarak görülmüş, daha iyi huylu ve çalışkan cüceler olmalarına rağmen çoğu kez yanlışlıkla Goblinlerle karıştırılmışlardır. Yüzlerce yıl yaşayabilen nispeten şirin bir görünüme sahip olan Gnomlar vejetaryen karakterli olup, insanlarla iletişim kurduklarına hatta cinsel ilişkiye girebildiklerine dair pek çok öykü bulunmaktadır.

Grimm Kardeşler'in masallarında gnomlar yeraltında saklı hazineleri koruyan, şişman ve yaşlı cüceler olarak tasvir edilmiştir. Paracelsus'un gnome kelimesini pigme anlamında kullandığı bilinmekteyse de Antik Anadolu halkı Khalibler veya Alman folklorundaki cüceler gibi madenci halkların varlıklarından da ilham almış olmalıdır. Ayrıca Avrupa folklorunda Prusya'da Kaukis, Fransa ve İsviçre'de Barbegazi, Izlanda'da Vaettir adlarıyla bilinen Gnome varyantları bulunmaktaydı.