Aslında ateşe tapmayan Zerdüştler, onu "dini olmayan işlerde kullanılmayacak kadar kutsal'' kabul ediyorlar. Bu nedenle ölülerini asla yakmıyorlar. Cesedi ortadan kaldırmak için akbabalara atıyorlar... Ateş üzerinde yürüme ritüeli İspanya, Yeni Zelanda, Bulgaristan ve Tahiti gibi yerlerde hâlâ uygulanı­yor. Bir başlangıç ayini ve masumi­yet sınavı olarak görülen ateş üzerin­de yürüme, düşüncenin madde üze­rindeki zaferi olarak nitelendiriliyor.

Ateşlerin üzerinden yara almadan geçebilmek, doğaüstü güçlerden çok bilimsel prensiplerle açıklanıyor. İnsan doku­sunun ana maddesinin su olması, bu mucizevi olayın temelinde yatan önemli bir etken... Suyun geniş bir ısı kapasitesi var. Bu nedenle, ayağın yaralanacak ka­dar ısınması için, ayağa çok miktar­da enerji transfer edilmesi için gere­ken sürenin geçmesi gerekiyor. İnce, kırmızı renkli kömür tabakasının, tahmin edildiğinden daha az enerjisi var. Üstelik, ateş üzerinde yürüyen­ler de bunların üzerinde o kadar uzun süre kalmıyorlar.

Bu cesur insanlar, "Leidenfost etkisi"yle de korunuyor olabilirler. Buetki, sıcak bir yüzeye su damlatılarak da gözlemlenebiliyor. Damlanın yü­zeyle temas ettiği kısmı, bir gaz ta­bakası oluştururak anında buharlaşı­yor. Bu gaz tabakası, damlaların kaymasına izin veriyor ve bir bariyer görevi yaparak enerjinin kolayca ak­masını engelliyor. Ateş üzerinde yü­rüyen kişinin tabanındaki nem de buna benzer bir etki yaratıyor olabi­lir. Çünkü, ateş üzerinde yürütme ayinleri genelde, otların çiy nedeniy­le ıslak olduğu geceleri açık havada yapılıyor... Bu nedenle, ateş üzerinde yürümeyi evde denemek pek de mantıklı bir şey olmasa gerek...