MOS MU MOR?
Arkadaşlar bu içerikte ben sizlere utandığım ve sonrasında MOSMOR olduğum bir anımı anlatayım siz de yorumlarda bana anlatın heheh. Hadi çabuk bekliyorum!
Günlerden bir gün okula metroyla gidiyorumming. Mevsim kış, sabahın körü, ayaklarımda o hepimizin bildiği 5 kilo botlardan var.
Metroya bindim çok da kalabalık yok ama oturacak yerler dolu yani. Kapılar kapandı metro hareket etti, dursana yerinde değil mi? Yok, yürümeye başladım metronun içinde...
Birden o metronun içi oldu buz, botlar oldu paten, ben olamadım patenci... Bacaklarım örgü şişi oldu bir ters bir düz derken ŞAAAKKK yere kapaklandım. Metroda bütün gözler bana döndü, bir sessizlik oldu... SONRA YAŞLI BİR AMCA BANA YER VERDİ. Sanırım ayakta duramayacağımı anladı...
YIKILMADIM AMA BİR ÇÖMME İHTİYACI DA DUYMUYOR DEĞİLİM MİSALİ...
Bonus utanç anısı: Küçükken org çalardım ama tabi ki her şeyi çalamıyorsunuz... O zamanlar da dilime dolanmış şarkı bir taş attım pencereye tık dedi, neyse kulaklık var kulağımda orga rastgele basıyorum bir yandan da bağıra bağıra şarkıyı söylüyorum sanki ben çalıyorum da söylüyormuşum hissi veriyordu...
Evde de tekim sanıyorum. İyice yükseldim ama anası çıktı kızım evde yok dedi vay vay bilmem ne derken GÖZLERİM DE KAPALI bir anlık gözlerimi açmamla beraber BABAM KARŞIDA ALKIŞ TUTUYOR... Ahhh, yine utandım be.
ŞİMDİ SIRA SİZDE!
Yorumlara bekliyoruumm!!
Yorumlar
Sınıfta derste uyurken kendi kendime konuşmuştum bir keresinde :)
Kasada küçük bir kız çocuğu bana prenses olamayacağımı söylemişti yeni başladığım iş yerinde müdürlerimizin önünde; çünkü güzel değilmişim...
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız